Ja, het was afzien, aanpakken en doorzetten. „Maar aan de andere kant: het was heel mooi om elkaar goed te leren kennen, om veel met elkaar te zingen en avondsluitingen te houden”, vertelt Bart. Op een informatieavond in april hoorde hij over de grote financiële drempel die er was voor de familie Strijbis uit zijn kerkelijke gemeente om naar Cambodja te gaan voor zendingswerk. En die dag wist hij ook wat hij met zijn vakantie wilde. „Eerder had ik plannen gemaakt om een maand naar Zuid-Afrika te gaan. Maar daar had ik geen rust over. Dan leg je je vakantie in Gods handen, en zie je wel. En dit is wat we mochten doen.”
Kanoën is niet direct een hobby van Bart. „Ik heb wel veel met water. Als freelanceschipper werk in de binnenvaart. Maar kanoën doe ik alleen met sponsortochten. Dit was dus niet de eerste keer. Een paar jaar geleden hebben we ook 481 kilometer gepeddeld. Uiteindelijk haalden we toen 3500 euro op. Dit jaar was er meer nodig. We wilden aan de 10.000 euro komen.”
Hij vond zeven andere jongens die enthousiast waren voor de tocht. „Een deel van hen kende ik via de Bijbelschool. Ook mijn broertje en mijn neef waren erbij, en mensen die zij weer via gezinskampen of uit de gemeente kenden. Ik kende niet eens iedereen voordat we begonnen, dus we hebben eerst maar een kennismakingsavond gehouden.”
Ze hadden allemaal hetzelfde doel voor ogen: 10.000 euro ophalen voor de verspreiding van het Evangelie in Cambodja. Maar hoe krijg je zo’n enorm bedrag ooit bij elkaar? Bart benaderde verschillende bedrijven en de jongens maakten een site en een folder waarin het doel duidelijk werd uitgelegd. Ook hielden de kanoërs een inzamelingsactie tijdens een gezinskamp. „We spraken af dat bij elke 250 euro die opgehaald zou worden, een van ons kaalgeschoren zou worden. Uiteindelijk kregen we zo meer dan 2000 euro binnen.”
De tocht begon op 8 augustus vanuit Nierstein, een plaats in de buurt van Frankfurt. Op 17 augustus zou die moeten eindigen in Krimpen aan den IJssel, volgens de planning althans. Vijfhonderdtien kilometer voor de boeg. Bart vaart al zes jaar in de binnenvaart en stippelde de route zelf uit. „Het is belangrijk dat er iemand in de groep zit die het terrein kent – je moet weten waar je wel en niet kunt varen.”
De mooiste ervaring tijdens de tocht was voor Bart de zondag. „Heel de dag hebben we stilgelegen. Het was een dag rust, tussen alle dagen in. We hadden veel tijd voor gebed en Bijbelstudie met elkaar.” Daarnaast heeft Bart genoten van de omgeving, vooral tijdens de eerste dagen. „We kwamen langs veel bergen en zagen verschillende kasteeltjes. Dagen achtereen leef je midden in de natuur. Dat is prachtig.”
Tegenslagen waren er weinig. „Goed, we zijn één keer omgeslagen. Ook hebben we wat moeten prutsen aan de roertjes die niet helemaal bleken te werken. Maar het is echt goed gegaan, er is ook niemand ziek geworden.” Met de regen had Bart weinig moeite. „Als kanoër ben je toch al van je grote teen tot je borst nat, dan geeft het niet meer als het regent. Je hebt een zwemvest aan en beweegt constant.”
Het team deed een dag korter over de tocht dan gepland. Geen probleem, vindt Bart. „Als je eenmaal aankomt, wil je niet meteen weer terug. Maar natuurlijk waren we het eerder onderweg nog niet zat. Je stelt je in op de tocht, je doet het met een doel voor ogen. Negatieve gedachten kregen gewoon geen plaats.”
Bart heeft veel reacties gekregen op zijn sponsortocht. „Sommige mensen blijven maar denken dat het een hele prestatie was. Misschien zien zij alleen de negatieve kanten. Maar wij zien vooral de goede. We hebben als vrienden en broeders een fijne vakantie gehad met een mooi doel en gelukkig ook een mooie opbrengst van meer dan 16.000 euro, waar nog steeds nieuwe giften bijkomen. Maar helden? Nee, dat zijn we absoluut niet.”
Ga naar www.kano4cambodja.nl voor een compleet reisverslag
