----
Hadassa
Aaneengeregen tijden, jaren,
ringen in een oude stam;
takken tastend in het luchtruim,
alsof ze wisten van ’t kind dat kwam.
Het kind, ze kwam, maar ging niet verder.
Nabij de boom, daar bleef ze staan,
hief de ogen op naar boven:
takken beschenen door de maan.
Licht bescheen de donker’ takken;
’n koude wind blies er doorheen.
Ze rilde – meer nog van de aanblik;
de boom, die te verdorren scheen.
Bloesemknoppen, jonge vogels,
zó had zij de boom aanschouwd.
Alles jong en alles levend,
maar nu de takken: knoestig hout.
Geen bladerdek, geen groene frisheid,
geen zomervruchten groeiend meer.
Het kind, door weemoed overmand,
ze sloeg betraand de ogen neer.
Steeds kouder, donkerder en natter;
geen besef van tijd nu meer.
Maar bij een nieuwe, gure windvlaag,
opende ze de ogen weer.
Wetend, geen leven aan de takken,
ging haar blik daar nu doorheen.
Dáár zag zij de sterrenhemel,
waar de Morgenster nu scheen.
Marieke Nieuwenhuis, Zwaanshoek
Dit was het laatste gedicht van een van de Puntuitdichters Henk, Jacobi, Arja en Marieke. Nalezen kan hier.
-
Hadassa
Aaneengeregen tijden, jaren,
ringen in een oude stam;
takken tastend in het luchtruim,
alsof ze wisten van ’t kind dat kwam.
Het kind, ze kwam, maar ging niet verder.
Nabij de boom, daar bleef ze staan,
hief de ogen op naar boven:
takken beschenen door de maan.
Licht bescheen de donker’ takken;
’n koude wind blies er doorheen.
Ze rilde – meer nog van de aanblik;
de boom, die te verdorren scheen.
Bloesemknoppen, jonge vogels,
zó had zij de boom aanschouwd.
Alles jong en alles levend,
maar nu de takken: knoestig hout.
Geen bladerdek, geen groene frisheid,
geen zomervruchten groeiend meer.
Het kind, door weemoed overmand,
ze sloeg betraand de ogen neer.
Steeds kouder, donkerder en natter;
geen besef van tijd nu meer.
Maar bij een nieuwe, gure windvlaag,
opende ze de ogen weer.
Wetend, geen leven aan de takken,
ging haar blik daar nu doorheen.
Dáár zag zij de sterrenhemel,
waar de Morgenster nu scheen.
Marieke Nieuwenhuis, Zwaanshoek
Dit was het laatste gedicht van een van de Puntuitdichters Henk, Jacobi, Arja en Marieke. Nalezen kan hi
