Een meterslange tafelrij

en daartussen zitten wij,

met blaadjes, flesjes water, pennen

én de illusie dat we ’t kennen.

We fluisteren elkaar nog even

’t nieuws wat wij vannacht hebben gelezen.

Dan is er ’t pennekrassen op papier…

de klok vertelt: nog een kwartier.

En, ’t zij rustig of gehaast, ieder schrijft

en wenst en wenst het niet, dat dit zo blijft.

Blond en donker, licht en bruin,

zijn hoofden ingespannen schuin

gebogen naar het blad met vragen,

pennenbijtend naar wat ze net nog zagen.

Stond ook die laatste vraag in ’t boek?

Ach ja, ’t was in de rechterbovenhoek…