Met een doos vol kaarten op schoot zit Daniëlle op de bank van haar ouderlijk huis in het Zeeuwse Kapelle. Ze weet niet goed wat ze zeggen moet, nu ze met eigen ogen ziet hoeveel steun ze kreeg. Ze pakt de grootste enveloppe. „Die is van mijn vriendin Marjoke. Ze had al gezegd dat ze zo’n grote kaart gestuurd had.” 

Haar ogen vliegen over de regels, waarna een glimlach op haar gezicht verschijnt. „Wat lief”, zegt ze zacht.

Nee, ze is zelf niet ziek. Maar lijden doet ze wel

Dan gaat de deur van de kamer open. Haar vader komt binnen. Met behulp van twee krukken schuifelt hij naar zijn stoel bij het raam. Daniëlle volgt hem met haar ogen, een pijnlijke trek om de mond. Met zijn binnenkomst komt het gesprek als vanzelf op de reden waarom Daniëlle voor de chequeactie van Puntuit in aanmerking kwam. Nee, ze is zelf niet ziek. Maar lijden doet ze wel, onder de ziekte van haar vader en moeder.

Onzekerheid
Moeder heeft borstkanker. Dat vreselijke bericht zet in mei 2011 het leven van Daniëlle en haar familieleden op z’n kop. Maanden van onzekerheid volgen. „Het was steeds niet zeker welke behande­ling nodig was”, vertelt haar moeder. Daniëlle is dan nog basisschool­leerling, komt elke middag thuis eten en beleeft de spanning thuis intens. „Weet je al wat?” is zo ongeveer de standaardvraag waarmee ze haar moeder begroet. „Die onzekerheid was vreselijk”, aldus Daniëlle, jongste in een gezin van acht kinderen. Pas eind augustus wordt duidelijk dat haar moeder een borstamputatie moet ondergaan.

In deze moeilijke tijd komt het zorgzame karakter van Daniëlle naar voren. De dingen die haar moeder niet kan doen, pakt ze samen met haar vier jaar oudere zus Lydia op. Eten koken, huis schoonmaken, wasje draaien. Vooral in het bakken van cake en andere heerlijkheden vindt ze de nodige afleiding.

De operatie van moeder verloopt goed en langzaamaan herneemt het leven weer zijn gewone gang. Tot vader Wagenaar amper een jaar later een wat vreemde spierpijn krijgt in zijn rechterbeen. Als er een bult verschijnt, volgt nader onderzoek. Dan krijgt het gezin een volgende klap te verwerken: er is een kankergezwel aangetroffen.

Vader kan niet meer werken, wordt vijf weken lang dag in, dag uit bestraald en half maart 2013 in Rotterdam geopereerd. Er valt veel weg voor Daniëlle. „Samen fietsen, samen foto’s maken; het kan allemaal niet meer.” Wat ervoor in de plaats komt? Veel zorgen, letterlijk dan. Haar vader hoeft niet eens om thee te vragen als hij in de stoel zit. „Ze ziet gewoon wanneer je iets nodig hebt.” Vader, moeder en dochter kijken elkaar eens aan en glimlachen.

Rolstoel
Nadat de wond in het been moeizaam is genezen, kan vader Wage­naar in februari 2014 weer aan het werk. Tot december. Dan moet hij weer onder het mes omdat op dezelfde plek een klein gezwel is ontdekt. Tijdens de behandeling met microgolven raakt een zenuwbaan beschadigd. Resultaat is dat Daniëlles vader niet meer zelfstandig lopen kan.

Een 54-jarige vader van wie je zielsveel houdt en die zich slechts met krukken of een rolstoel kan verplaatsen: het doet Daniëlle zichtbaar pijn. Nu ze in de huis­kamer op de bank luistert naar het verhaal dat haar ouders vertellen, veegt ze regelmatig een traan weg.

„Het is wel lekker hoor, om een beetje afleiding te hebben”

Sinds haar vader niet meer lopen kan, verzorgt Daniëlle de vogels achter in de tuin. Het zijn er meer dan veertig. Rikkie fluit een vrolijk deuntje. „Het is wel lekker hoor, om een beetje afleiding te hebben. Die vind ik hier wel, bij al die heerlijke schreeuwers.” Een warme glimlach breekt door op Daniëlles gezicht.

Dankbaarheid
Het medeleven dat de familie kreeg tijdens de moeilijke jaren van zorg en onzekerheid, is groot. Zowel vanuit de gereformeerde gemeente van Kapelle als vanuit school en van vriendinnen kreeg Daniëlle regelmatig een hart onder de riem gestoken. Zo gaf haar vriendin Lisa de Jong haar op voor de Puntuitactie. Met een enorme doos vol kaarten als resultaat. Toch valt dit alles in het niet als haar moeder enkele voorbeelden noemt waaruit blijkt dat de Heere zorgt voor het gezin. Weer komen er tranen bij Daniëlle, maar nu van dankbaarheid over Gods goedheid.

Grote woorden gebruikt ze er niet voor, maar toch is ze sinds de zorgen thuis anders gaan leven. Zit ze sindsdien ook anders in de kerk? Daniëlle vindt het moeilijk om woorden te geven aan haar gevoel. Maar haar vastberaden knik zegt genoeg.

De chequeactie van Puntuit leverde vier finalisten op: Arthur Burggraaf, Jenita Deelen, Daniëlle Wagenaar en Jolien Westenenk. Dit is de eerste aflevering in een serie. Volgende week deel 2.

Beste lezers,

Wauw, wat hebben wij veel kaarten gekregen! Niet minder dan 137 mensen die ons door middel van een kaart het beste toewensen voor de toekomst, die nog zo onzeker is. Veel bekende, maar ook onbekende mensen willen we graag bedanken voor de mooie wensen. Ook ben ik mijn vriendin Lisa de Jong dankbaar, die mij voor deze actie heeft opgegeven. En al onze andere vrienden en familie die ons altijd steunen: bedankt!

Groetjes, Daniëlle