Eerlijk is eerlijk; het heeft ook altijd wel iets dat ‘laatste moment’. Als ik de trap opvlieg met twee treden tegelijk, trommelende vingers heb en dwarrelende snoeppapiertjes mijn aanwezigheid verraden. Een chipszak siert de vloer van mijn kamer en koffie die uit golft uit het kopje. Kenmerkend voor mijn tijden van stress.
Tja, ik ben ervan overtuigd dat in onze maatschappij vijf minuten productief benut kunnen worden. In vijf minuten kan je net even een nieuwe zorgverzekering afsluiten, snel je achterstallige mailtjes doorlezen, je sociale contacten bijwerken. En jawel; internet verteld me dat ik zelfs in 5 minuten een nutella cakeje kan maken om te serveren aan onverwachte gasten.
Ook oudjaar heeft altijd iets. Als de klok doortikt naar vijf voor twaalf kunnen we nog even vuurwerk knallen, even genieten van het bijna achterliggende jaar. Misschien ook wel terugkijkend op gebeurtenissen. En dat allemaal in 52 voorbijgevlogen weken.
We kijken wel op de klok aan de muur en maken plannen voor komend jaar. Niks mis mee! Cakejes kunnen we blijven bakken en we mogen tweeënvijftig weken lang chipszakken en snoeppapiertjes opruimen. Maar het is nog veel belangrijker om er ook eens aan te denken wat er na ‘vijf voor twaalf’ op onze levensklok gebeurt, want die klok tikt gestaag door.
