Ikzelf heb geen idee. Ik kies voor allebei, denk ik. Of toch de laatste?
Laatst was ik op een verjaardagsfeestje zonder klok. Onbewust was ik ervan doordrongen dat er geen klok in de kamer hing. Ook had ik mijn telefoon thuisgelaten. Pas toen er een gezin naar huis ging die ook niet op de tijd had gelet, had ik door dat het al laat was.
Bij ons thuis zullen we niet snel te laat komen. Er tikken wel drie klokken in de kamer. Ik moet eerlijk bekennen, die klokken in huis vind ik af en toe vreetirritant. Ze zorgen ervoor dat ik vaak juist níet op tijd kom. Hoewel, dat is natuurlijk maar net hoe je het bekijkt. Ik heb er geen probleem mee om precies op tijd te komen. Sommige mensen kijken je al boos aan als je op de afgesproken tijd aankomt.
Hoe mensvriendelijk is die klok? Naar mijn waarneming geven klokken alleen maar stress. De één verwacht dat hij er een kwartier eerder is dan de afgesproken tijd en de ander een kwartier later. De volgende keer maar geen tijd afspreken? Maar dat kan toch ook niet altijd?
Een klok in huis of niet; ooit loopt je tijd af. Is het dan “had ik, had ik, had ik maar”? Of mag je straks, oneindig, zingen in het hemelkoor?
