Hoe werkt uitstelgedrag? Een voorbeeld. Ik weet een maand van tevoren dat ik een werkstuk moet schrijven. Vol goede moed maak ik een planning, om vervolgens nooit uit te voeren. Op de een of andere manier ‘vergeet’ ik het werkstuk volledig. In plaats daarvan doe ik alles wat er niet mee te maken heeft. Dit realiseer ik meestal een dag voor de deadline.
Dan ontwaakt mijn innerlijke paniekmonster. Niet dat die veel doet. Hij geeft me alleen het gevoel dat ik heel veel moet doen, maar aan het werk krijgt hij me niet. Althans, niet tot een paar uur voor de deadline.
De planners vragen zich nu af hoe je een werkstuk in een paar uur maakt. Geloof me, het kan. Of het onder de beste omstandigheden verloopt? Als je daaronder eindeloos koffiezuipen en agressief op je toetsenbord rammen verstaat, wel. Maar op de een of andere manier werkt het. En negen van de tien keer nog beter dan wanneer ik me aan mijn planning houd. Ik ervaar de tijdsdruk als een onuitputtelijke bron van inspiratie.
