Op mijn werk is de adventstijd de mooiste en drukste tijd van het jaar; op een ambtenaarsrooster hoef ik dus niet te rekenen. Desondanks moet er ook aan de verplichte kerstactiviteiten meegedaan worden. Kerstnachtdienstje hier, mannenkoortje daar, kerstdinertje zus, kerstborreltje zo. Daarnaast moet er natuurlijk ook plaats gemaakt worden voor de échte cultureel verantwoorde concerten.
Hier en daar sla ik alvast wat kerstlekkernijen in; stel je voor dat ik straks achter het net vis. Stiekem zijn links en rechts wat kerstsnuisterijen in de vorm van kersttakjes of plastic kerstklokjes meegesmokkeld voor in de vensterbank. En de kaarsjes in de vorm van de Kerstman, niet te vergeten. Dat is in het kader van ‘verbrand uw afgoden’.
Bedwelmd door de walmende cocktail van Actions en Xenos’ geurkaarsen worden gestrest kerstkaarten geschreven, hapjes voorbereid en muziek geoefend. Mijn piano is niet meer zichtbaar, omdat zij bedolven is onder de kerstliederen van de band en het koor. En als er zelf geen muziek gemaakt hoeft te worden, word ik wel meegenomen naar een willekeurig tochtig dorpskerkje waar één of andere kerstdienst gaande is.
Ik ben blij als het kerst is, dan heb ik eindelijk even twee dagen rust . ,,Wat ik met kerst doe?’’, antwoordde ik mijn collega, ,,ik rust uit, want de jaarwisseling staat dan voor de deur’’. Advent is topsport.
