Dit tegennatuurlijke fenomeen heeft ervoor gezorgd dat ik uit principe niet meer snoep in de kerk. Zo hoop ik dat de veroorzaker van deze lucht, de plaatselijke pepermuntfabriek, binnenkort failliet gaat. Snoepen in de kerk is trouwens ook een vreemde en asociale gewoonte. Al kauwend en smakkend akkeren we met z’n allen de preek door.
Natuurlijk, een Redbandje tegen het hoesten, een Wiebertje tegen het kriebelen en een Kingetje tegen de dorst is geen probleem. Als dat helpt om je te concentreren: vooral doen! Het is alleen volledig uit de hand gelopen toen mensen zijn gaan ronddelen, waardoor je soms van twee kanten met snoeprollen wordt bestookt. Zal je net zien dat dit gebeurt wanneer de dominee iets interessants zegt.
Laatst was ik in een zogenaamde ritselgemeente, waar je de klassiekers van Mentos en King steeds minder ziet. Daar waren ze overgegaan op plakkerige snoepjes in ritselpapiertjes. Het geritsel duurde net zolang als de preek. Op den duur hoorde je dat niet meer, het ritselgeluid hoorde bij de preek, net als het geluid van ritselende boombladeren bij de wind.
Ja, ik weet het: mijn strijd tegen de pepermuntfabriek zal nog lang gaan duren. Tot die tijd neem ik wel een pepermuntje voordat ik uitstap, om de klap op te vangen.
