De eerste keren zijn het verschrikkelijkst. Wanneer je de kranten uit de tas haalt werpt de zwaartekracht zich in de strijd. Je fiets valt subiet omver. Terwijl je verdwaalt in rommelige woonerven, begint je rug te protesteren onder de zware last van de schoudertas. Ook je 'klanten' doen er alles aan om je het leven zuur te maken. Brievenbussen zijn onvindbaar. Sommige klepjes knallen zo hard dicht dat je blij mag zijn dat je er zonder bebloede vingers vanaf komt. Bijna niemand heeft een paadje naar de tuin van de buren. Eens liep ik kranten met iemand die dat als een uitdaging zag. Hij sprong over muurtjes en heggen en verpulverde zijn eigen recordtijd.
Hoe anders is het wanneer je een dagblad bezorgd. Ook daaraan kleven echter nadelen. De verantwoordelijkheid is mij te groot. Ik nam eens voor een week een wijk over. De klachten waren niet op een hand te tellen. Er is echter een groot voordeel. Als je enige routine hebt ontwikkeld, kun je in alle rust nadenken. Talloze ideeën voor werkstukken en presentaties werden uitgewerkt tijdens het krantenlopen. Deze column is het meest recente voorbeeld.
