Elke vogel is even onzeker van zijn leven; katten letten niet op leeftijd of een levensgarantiebewijs.
Wij mensen hebben wel wat weg van die vogels. We kunnen behoorlijk lawaai maken, zijn druk in de weer om ons welbekende goede-voornemens-lijstje op te stellen, we vliegen van tak naar tak, van thuis naar school, van school naar werk, van werk naar vrienden. En dat niet één dag, maar 365 dagen per jaar. Ieder persoonlijk heeft zijn eigen kleur wat karaktertrekken en eigenschappen betreft. En allemaal weten we niet hoe lang of kort ons leven nog duurt.
Toch is er een enorme tegenstelling. Nee, ik bedoel niet dat we uiterlijk zoveel verschillen. Maar ik heb het over de manier van leven. De vogeltjes maken zich niet druk over de toekomst, ze leven bij de dag. Ze zaaien niet en ze maaien niet, toch hebben ze elke dag genoeg. Wij maken ons zo snel druk over de toekomst, plannen onze dagen vol, we maken keuzes wat betreft studie, relatie en werk. We zijn druk met het creëren van onze eigen levenszekerheid, denken niet aan katten, maar hebben ‘tijd genoeg.’
We staan aan het begin van een nieuw jaar, van 12 nieuwe maanden vol inspiratie, 52 weken vol successen. Kortom, een jaar vol nieuwe kansen. Of wacht even, driehonderdvijfenzestig dagen genadetijd.
