Nog steeds neemt zij haar taak serieus, maar er heeft een herstructurering plaatsgevonden. Op zowel vrijdagavond als zaterdagochtend blijft de auto op de oprit staan. Haar fiets is echter doordeweeks vaker weg. Juist, ze doet dagelijkse boodschappen. Er is één groot slachtoffer van deze herstructurering: mijn vader.
Mijn vader is zeer gehecht aan een koud biertje op de zwoele zomeravonden. Hierin voorzag mijn moeder altijd. Sinds de herstructurering ligt dit anders. Mijn vader stond de laatste tijd op rantsoen. Nu was echter alles écht op, was het bier in de aanbieding bij de supermarkt en hadden we enkele warme dagen in het vooruitzicht.
Zowel de vrijdagavond als de zaterdagochtend verstreek, en de auto bleef op de oprit staan. Het was duidelijk: iemand moest zich gaan mengen in het huishoudelijke werk. Aangezien niemand behalve mijn vader het probleem als een probleem ervoer, schoof vanzelf de verantwoordelijkheid op zijn schouders. Voor het eerst ben ik met mijn vader naar een Nederlandse supermarkt geweest. Een unieke ervaring.
Zeer interessant zijn de beweegredenen van mijn moeder. Wil ze het milieu ontlasten door de fiets te pakken? Wil ze een boodschappenautootje afdwingen? Of wil ze tonen dat mijn vader niet in alles heer des huizes is en eigenlijk heel afhankelijk is? Over de minimale milieubewustheid van familie Schoonderwoerd heb ik al eerder geschreven, dus heb ik wel een vermoeden.
Neline Schoonderwoerd, 8 juli 2011
beeld ANP
