Er kwamen niet eens beroemdheden langs. Wel ''gewone'' refo''s, onderweg naar een beurs waarvan de naam mij even is ontschoten. Speciaal voor mogelijke lezers van deze column ben ik er ook heen gegaan.
Ik voelde me bevoorrecht toen ik eenmaal binnen de toegangspoortjes van de beurs was. Wat is er fijner dan om je eigen wereldje te betreden? Net na de poortjes vond een noemenswaardig voorvalletje plaats. Een kinderwagen mét kind viel achterover. Ik keek er niet van op. Er hingen zo veel tasjes aan dat ik me afvroeg wat ze nog te zoeken hadden op de beurs. Aan het eind van de dag de beurs verlaten met meer dan je aan het begin van de dag hebt. Dát is toch het idee? Dacht ik.
Maar er was meer noemenswaardigs. Vooral de grote belangstelling voor alles waar het prijskaartje "gratis" op stond. Die producten gingen echt hard. Ze waren niet aan te slepen. Na mijn beursbezoek heb ik me dan ook vrijwillig aangesloten bij de degenen die op Beursplein 5 tegen de graaicultuur protesteren.
Eén ding is mij duidelijk geworden, er valt op die beurs wat te halen. Tijd voor een eigen kraam. Ik heb lang moeten nadenken over wat ik dan zou verkopen. Het moet in ieder geval iets worden op het snijvlak van geld en godsdienst. Ik ga voor kiloknallers aan kerkvoer. De winst zal volledig ten goede komen aan een goed doel: Stichting Eigen Zak. Nobel toch?
Bart van der Tang, 3 november 2011
beeld RD
