Was het gedrag van Mark eerder een uitdaging voor Gert en Lies, ondertussen zijn ze moedeloos. Niks helpt om Mark bij te sturen. Alleen nog de slaande hand, is hun idee. Mark wordt rustiger, de experimentjes nemen af. Prima, aldus Gert en Lies. Mark wordt vanbinnen echter geteisterd door een niet-ontvlammende woede, een agressie die toeneemt als een tikkende tijdbom. Over één ding is hij vastbesloten: als hij later zelf kinderen krijgt, zal hij nooit, maar dan ook nooit zo met hen omgaan. De littekens zullen hem daar blijvend op wijzen.
Mark wordt puber. Een stille, teruggetrokken gast. Die daardoor niet altijd met lol naar school gaat.
Een meisje wordt verliefd op hem. Trouwen en kinderen krijgen volgen.
Inmiddels zijn Gert en Lies opa en oma van een ondernemend kereltje. Ze zijn supertrots op Luuk. Ook Mark is naar hun idee wat meer losgekomen. Inderdaad, eindelijk komt bij hem eruit wat erin zit. Alleen die blauwe plekken bij hun kleinkind zinnen hen niet.
Tja, kindermishandeling neemt in Nederland epidemische vormen aan, zei de kinderombudsman vorige week nog. Bijna 112.000 kinderen hebben ermee te maken. Luuk is een van hen.
