Toch heeft het ”weldenkend deel der natie” met al z’n beschaving wel een probleem. Slachtoffers van geweldsmisdrijven kunnen na een jaar of tien zomaar oog in oog komen te staan met de moordenaar van hun lieve zoon, moeder, oom of nicht. Is dát beschaving? Het leven van het slachtoffer is voorbij, dat van de dader gaat door. Hij heeft, zogenaamd, betaald.
Volkert van der G., moordenaar van Pim Fortuyn, komt in 2014 gewoon weer vrij – zonder overigens ooit spijt te hebben betuigd. Anders Breivik, de Noorse massamoordenaar, kreeg 21 jaar voor het afslachten van 77 jongeren. Als hij zich voorbeeldig gedraagt, kan hij nog aanspraak maken op forse strafvermindering ook. Het zijn twee voorbeelden van iets wat op veel grotere schaal voorkomt.
Zo worden onder de vernislaag van onze beschaving de rechten van slachtoffers met voeten getreden. Het zal je maar overkomen. Kun je dan, vraag ik me af, nog leven zonder geloof in een eeuwig oordeel? Maar gelukkig, er kómt gerechtigheid. Geen gratie? Ook gratie, zelfs voor moordenaars. Maar alleen in een weg van berouw en bekering. En met volledige betaling van de prijs.
Wonderlijk? Het is het geheim van Wet en Evangelie.
