Maar er zitten ook goede kanten aan het leenstelsel. Momenteel sluit het aanbod op de arbeidsmarkt namelijk niet helemaal lekker aan op de vraag. Meer dan voldoende historici, sociologen en cultureel antropologen, maar een tekort aan technici en scheikundigen. Met een studieschuld in het vooruitzicht denken de meeste mensen toch nog wel een keertje extra na voordat ze een studie kiezen met een slecht baanperspectief en dat moet er (logischerwijs) voor zorgen dat vraag naar en aanbod van afgestudeerden in bepaalde vakken weer wat dichter bij elkaar komt te liggen.
Daarnaast is het misschien ook wel wat eerlijker om de studiefinanciering af te schaffen. Studiefinanciering wordt betaald uit belastinggelden, en daar betaald iedereen aan mee. Zo kan het dus zijn dat een kinderloze stratenmaker meebetaald aan de rechtenstudie van een notariszoon. Of dat nou helemaal eerlijk is, is de vraag. Verder is het natuurlijk ook nog zo dat je, als het goed is, als je eenmaal een baan hebt de kosten van je opleiding zonder veel problemen terug kan betalen. Op die manier is een studie echt een investering in jezelf.
Als ik er zo over nadenk valt er best wat te zeggen vóór de studielening. Maar jammer blijft het wel.
