Neem nou bijvoorbeeld de “who’s afraid of red, yellow and blue” serie die vanaf 24 april in het Stedelijk Museum hangt. Dat is een reeks van schilderijen die, zoals de naam al zegt, helemaal zijn opgebouwd uit de kleuren rood, geel en blauw. Op zich kun je met zo’n idee nog best een leuk schilderijtje maken zou je denken: de Nachtwacht zou alleen met die kleuren geschilderd, er vermoedelijk ook wel aardig uitzien. Maar Barnett Newman (de schilder) had daar kennelijk hele andere ideeën over; voor “who’s afraid of red yellow and blue III” nam hij gewoon een monsterlijk groot doek, bracht er aan de linkerkant een verticale, blauwe streep en aan de rechterkant een heel klein geel streepje op aan en maakte de rest van het schilderij rood. Hij was een rechtlijnig persoon, blijkbaar. “who’s afraid of red yellow and blue III” moest overigens worden gerestaureerd nadat een vandaal het met een mes had bewerkt. Kosten? Acht ton.
En dat is wat me zo tegenstaat aan kunst. Dat er mensen zijn die dingen mooi vinden die ik lelijk vind, prima. Maar dat het zoveel moet kosten (overheidsgeld vaak!), dat vind ik volslagen belachelijk. Zoals bijvoorbeeld ook die kunstenaars die een paar jaar geleden de straat op gingen omdat ze minder subsidie kregen voor hun verfverzamelingen en andersoortige gedrochten, terwijl er door de overheid nog steeds zo’n 1,7 miljard euro aan kunst wordt uitgegeven. En dan gaat het nog niet eens om de goede en gewaardeerde kunstenaars, want die raken hun werken sowieso wel kwijt en hebben geen subsidie nodig.
Kunst subsidiëren? Van mijn part heffen ze er belasting op!
----
Reageren? Dat kan hieronder.
Meer lezen via puntuit.nl/arjan
