Je zag dat al tijdens zijn eerste regeerperiode. Om een meerderheid in zowel de Eerste als de Tweede Kamer veilig te stellen, overbrugde Rutte moeiteloos het flinke ideologische verschil tussen VVD en SGP. Een toezegginkje hier, een beloftetje daar en een solide (schaduw)gedoogconstructie was gebouwd. Ook slaagde hij erin het geheel stijlvol af te werken met uitspraken zoals „de VVD is het meestal met de SGP eens” en „de SGP is een leuke partij met leuke mensen.”
Maar ook in zijn tweede kabinet toont Rutte zich een meesterarchitect. Ditmaal pakt hij het iets groter aan en construeert hij de bietenbrug. Speciaal voor alles wat op de een of andere manier te maken heeft met de partijen ”met de Bijbel” en bijzonder geschikt om bijvoorbeeld weigerambtenaren, zondagwetten en subsidies voor religieuze instellingen weg te werken.
Maar zelfs de grootste geesten maken wel eens een foutje, ook ir. Rutte. Want terwijl hij alles tot in de puntjes voorbereid had, vergat hij dat hij in de Eerste Kamer de christelijke partijen weer nodig kan hebben voor zijn plannen. Zijn achterban hoopt dat hij dat voor elkaar krijgt zonder over de brug te hoeven komen, maar hoe hij dat voor elkaar moet krijgen?
Dat wordt praten als brugman.
