De eerste kandidaat. Gelijk beet! Wat een knappe dame. Als ik niet beter wist, zou ik denken dat het een reclamefoto was.
Bij de vrienden staan er gelukkig niet veel schuilnamen deze keer. Anders moet je die gigantische vriendengroepen doorspitten. Af en toe wrijf ik mijn ogen uit: Zou dat echt een vriend van hem zijn? Bijzonder type, zeg maar. Enne... deze is wel zielig. Maar 55 vrienden, echt superweinig.
Kijken of er leuke uitspraken zijn te gebruiken. Jammer, die blijken afgeschermd voor mij. Zou ik lid worden? Of mij melden als vriend? Nee, toch maar niet, want dan krijgen de examenkandidaten argwaan.
Op Twitter doe ik een grote vangst. Kolommen vol tweets zoeven over mijn scherm. Nu iets bruikbaars vinden tussen deze keelklanken. Klacht op klacht over de examens: „bij LAKS ingediend.” De organisatie zou een dubbeltje per klacht moeten vragen, dan werd ze tenminste nog rijk. En dit is een leuk compliment: „Ik zal zijn lessen missen.” Even mijn collega-docent tippen. Links en rechts kopieer ik de laatste weetjes en plak ze in mijn powerpoint.
Tevreden sla ik aan het eind van de avond het resultaat op. Het wordt weer een leuke verrassing bij de diploma-uitreiking…
Reageren op deze column of meer lezen van Alice? >>puntuit.nl/alice
