Klik op de foto hierboven voor extra foto’s en een toelichting. In contact komen met Jaco en Jan? Stuur een mail naar jaco-jan@refdag.nl.
Het is een enorm mooie ervaring, vindt Jaco. De vader van Jaco en Jan werd voor zendingsorganisatie ZGG uitgezonden en houdt zich in Ecuador vooral bezig met werk onder kinderen en jongeren.
Jan: „Ik was elf jaar toen ik hoorde dat we naar Ecuador gingen. Ik was er eerst niet echt blij mee en vond het erg jammer dat mijn konijn niet mee kon. Omdat ik bang was dat ik de mensen niet zou kunnen verstaan, heb ik samen met mijn broer Spaanse les genomen. Spaans leren is echt niet moeilijk.”
Jaco wilde alleen mee naar Ecuador als hij daar goed onderwijs zou kunnen krijgen. En dat is gelukt. „De vorm waarin ik werk, is nogal uniek. Ik zit officieel op de wereldschool. Dan werk je thuis en krijg je via internet begeleiding van een docent. Maar ik ga hier gewoon naar school en volg verschillende vakken, zoals Spaans en gymnastiek, samen met mijn klasgenoten. Zo heb ik meer sociale contacten en zit ik niet de hele dag thuis. Ik vind het lastig dat ik geen mensen heb aan wie ik me kan meten. Ik weet bijvoorbeeld niet wat veel huiswerk is en wat niet, en ik heb geen idee of ik gemiddelde cijfers haal. Ik mis de mensen die ik in Nederland om me heen had, mijn vrienden en de leuke groep op catechisatie en de club.”
Jan is erg te spreken over zijn school: „In Nederland zou ik nog in groep 8 zitten, maar ik zit nu al op de middelbare school. Elke dag ga ik daar in uniform heen. Op maandag openen we de schoolweek en zingen we met de hand op ons hart het volkslied van Ecuador. Na schooltijd heb ik veel contact met Theo en Tomas van Olst. Hun ouders zijn ook voor de ZGG uitgezonden naar Ecuador.” Het valt Jan op dat er in Portoviejo niet op de tijd gelet wordt: „Als iemand zegt dat hij om drie uur komt, kun je gerust tot kwart over drie siësta houden.”
Jaco noemt nog meer opvallende punten: „De manier van groeten is anders dan in Nederland. Men geeft elkaar een hand en een omhelzing. Dat vind ik zelf niet zo nodig. Verder zeggen de mensen overal ja op, ook als ze nee bedoelen. Dat vinden ze beleefd, maar ik vind het lastig. Zo weet je nooit wat ze echt ergens van vinden.”
Voelen de jongens zich nu Ecuadoraan of Nederlander? Geen moeilijke vraag voor Jan. „Ik voel me nog altijd een Nederlander en dat laat ik merken ook. Het is leuk om de mensen hier soms te plagen door te zeggen dat alles in Nederland veel beter is. Ik zou graag terugwillen naar Nederland, als mijn ouders ook meegingen.”
Jaco: „Ik weet nog niet hoe mijn leven er in de toekomst uit zal zien, maar ik heb geen plannen om zelf in de zending te gaan. Mijn hart ligt nu wel in beide landen: Ecuador en Nederland. Iemand die in Ecuador heeft gewoond, weet waar ik over praat. Dit land is prachtig, maar Nederland is mijn moederland. In Portoviejo vallen we op omdat we blank zijn en meestal door de stad fietsen, in Nederland is dat heel gewoon. Januari 2012 hopen we voor het eerst terug te gaan. Waarschijnlijk zullen mijn neus en tenen dan bevriezen door de kou die ik hier totaal niet meer gewend ben, maar het lijkt me erg leuk om mijn verjaardag in Nederland te kunnen vieren.”
Dit is deel 2 in een serie over jongeren op het zendingsveld. Volgende week deel 3: Elisabeth van Linden (15) uit Guinee.
-
Mail Jaco en Jan!
Meer weten, ervaringen delen of Jaco en Jan een hart onder de riem steken? Mail naar jaco-jan@refdag.nl.
-
Waar zijn Jaco en Jan?
Werelddeel: Zuid-Amerika
Land: Ecuador
Stad: Portoviejo
Inwoners Portoviejo: bijna 200.000
Religie: rooms-katholiek
Officiële landstaal: Spaans
