„De armoede in Nederland neemt toe”, zegt Agnes van Haaften, hoofd IZB-Dabar. „Steeds meer mensen hebben moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. We vroegen ons af of we daar iets in konden betekenen, zowel op missionair als diaconaal gebied. Daarom begonnen we de pilot met twee pop-upcampings, in Overberg en Oud-Alblas. Gezinnen die geen geld hebben om op vakantie te gaan, kregen de gelegenheid om een week op een minicamping te verblijven. Zo wilden we iets laten zien van de liefde van Christus.”

De afgelopen vier weken verbleven zo’n 230 mensen –56 gezinnen– op een van de campings. Dat was intensief, zegt Van Haaften. „Je trekt een week lang, 24 uur per dag, met elkaar op, deelt het leven met elkaar. Koken, eten, praten, spelen: alles doe je samen. Er ontstaan vriendschappen. Het mooie van het initiatief is dat het open staat voor christenen en niet-christenen. Een christelijke moeder raakte bevriend met een niet-christelijke moeder. Die laatste leerde wat het betekent om Jezus Christus te volgen. Misschien wil God me dat wel duidelijk maken, vertelde ze.”

De pop-upcampings bleken in een behoefte te voorzien. „Armoede trekt diepe sporen. De situaties zijn soms schrijnend. Er kwam een gezin waarvan de moeder al drie dagen bijna niet had gegeten. Ze gaf alles wat ze had aan haar kinderen. Na hun week op de camping hebben ze nog voor een week eten meegekregen, en nieuwe kleding.”

Weiland

Op de pop-upcampings waren plaatselijke Dabarteams actief. Een reportage maken op een van deze campings bleek om privacyredenen niet mogelijk. Maar teamleden willen wel iets over hun ervaringen vertellen.

In Oud-Alblas zorgden vrijwilligers uit twaalf kerken in de omgeving voor het dagelijkse reilen en zeilen. Een van hen is commissielid Jozien Kruijthoff. „De camping waar we normaal Dabarwerk deden, ging over in andere handen. We moesten op zoek naar iets anders. Toen kregen we de vraag om mee te doen aan een pilot van Dabar. Ik vond het een geniaal idee. Boer Evert van de Alblashoeve, waar de pop-upcamping is, heeft vroeger Dabarwerk gedaan. Zo kwamen we bij hem uit.”

Kruithoff vindt het „mooi om er te zijn voor mensen die geen mogelijkheid hebben om op vakantie te gaan, gewoon in je eigen omgeving in een weiland. Dan zit je daar met elkaar, in een weiland, om samen te zingen over de Naam van Jezus. Heel bijzonder is dat. Een deelneemster appte me na afloop: De campingweek is voorbij, maar gelukkig hebben we Gods Woord nog.”

Kruithoff zou willen „dat er meer boeren zijn zoals boer Evert. Stond hij op een kar, midden in het weiland, aan kinderen uit te leggen hoeveel magen een koe heeft. Sommige kinderen zijn nog nooit zo veel buiten geweest, de landelijke omgeving heeft hun goed gedaan. Ik wil alle kerken en boeren oproepen: Kijk wat je samen kunt doen voor mensen voor wie niet alles mogelijk is.”

Ongedwongen

Boer Evert is eigenaar van melkveehouderij De Alblashoeve. Naast een zorgboerderij en een kaasmakerij bood hij ruimte voor de pop-upcamping. Hoe beviel hem dat? „Super, het is mooi om mensen die anders niet op vakantie kunnen zo’n week te geven. Het was ongedwongen en het Evangelie ging uit. We hoeven alleen maar te zaaien en de Heilige Geest doet de rest. Mensen zijn dankbaar dat ze iets hebben. En iedereen is welkom. Juist dat maakt het zo mooi. Een kampdienst op een eenvoudig stoeltje, ongedwongen sprekend tijdens een wandeling in het weiland. En ondertussen was de Heilige Geest aan het werk. Je bent een instrument in de hand van de Heere God. Drukte ben ik gewend; dit werk ligt me na aan het hart. Ik zit liever niet in Spanje maar tussen de mensen hier, daar heeft God mij geplaatst.”

De pilot was een succes, stelt boer Evert. „Het aantal minima in Nederland wordt niet minder. Het zou goed zijn om meer aan die mensen te denken en om hen te geven. Wij hebben als christenen de plicht om hen te helpen. Christus kan spoedig terugkomen –misschien wel eerder dan ik denk– en tot die tijd ben ik bezig met de opdracht die ik van Hem krijg.”

Ook teamlid Marieke Kuiper (18), dit jaar voor het eerst vrijwilliger bij Dabar, blikt positief terug. „We voelden ons als team gedragen. Elke ochtend kreeg ik kracht om open te staan voor de mensen en mooie gesprekken met hen te hebben. Door aanwezig te zijn en te dienen, mocht ik de liefde van God uitdragen.”