De kosteres van de Sint Christoffelkathedraal fietst over een weggetje met de naam Voorstad Sint Jacob. Het gaat naar de Maas toe, maar halverwege kan Breugelmans niet verder. De weg staat onder water. „Ik wilde even een kijkje bij de rivier nemen, maar dat lukt nu niet.”

De goedlachse inwoonster van Roermond staat een poosje stil bij de waterbarrière. „Moet je eens luisteren hoe stil het nu is. Je hoort alleen de vogeltjes zingen en het bruisen van de rivier. Ik word daar zo rustig van. Normaal gesproken wemelt het hier van de mensen. Fietsers bijvoorbeeld die langs de rivier trekken. Nu is er niemand.”

Geen wonder. De naastgelegen nieuwbouwwijk Hambeek is ontruimd. Er is geen mens te zien of te horen. Verderop staat een politiebus te controleren of er niemand meer de wijk in gaat. Iedereen wordt tegengehouden.

Breugelmans keert haar fiets om. Ze wijst naar de spits van ‘haar’ kathedraal. „De heilige Christoffel droeg Jezus toen hij nog klein was over het water heen. Christoffel is een beschermheer bij hagel, noodweer en watersnood. Toepasselijk hè? Zoals Jezus Zich door Christoffel liet dragen, zo doe ik dat nu ook door God. Dat maakt me rustig.”

Gewekt

Een geëvacueerde inwoner van de wijk, A. ’l Ortye, laat zijn hondje uit aan de rand van het gebied. „Wij werden vanmorgen om 6.00 uur gewekt door een NL-Alert. Daarna hoorden we sirenes. We hadden wel gehoord van hoogwater, maar niet in de gaten dat ons huis ook gevaar liep. Om kwart voor zeven belde de politie aan met de melding dat de nutsvoorzieningen een kwartier later zouden worden afgesloten. Ik denk dat dat alleen maar een middel was om ons het huis uit te krijgen, want uren later was er nog steeds stroom in de wijk.”

De man van 61 heeft wel een verklaring waarom zij nu het huis uit moesten en voorgaande keren bij hoogwater niet. „De Roer en de Hambeek moeten enorm veel regenwater afvoeren. Normaal gesproken doen ze dat op de Maas. Maar nu de stand daar zo hoog is, kunnen die riviertjes hun water niet kwijt en komt het weer terug.”

In alle vroegte is het in de buurt van de Roer al een behoorlijke drukte. Aan de noordkant van de rivier staat het politiebureau. Politiebusjes rijden af en aan.

Op de brug over de Roer loopt J. Dohmen (85) met een plastic tasje in zijn hand. Hij is donderdagavond al geëvacueerd. „Ik zat aan het einde van de middag televisie te kijken. Toen belde er een vriendin. Ze vertelde dat ik moest evacueren. Daar schrok ik wel een beetje van, want daar wist ik niets van.”

Kleinzoon

Dohmen woont al 15 jaar op de eerste etage van een appartementencomplex op een steenworp afstand van het riviertje. „Ik heb dit nog niet eerder meegemaakt. Maar ik ben gaan bellen, en ik kon bij mijn kleinzoon terecht. Die woont in Swalmen, hier niet ver vandaan. Toen ben ik mijn logeerspullen gaan inpakken. Ondertussen belde de politie aan bij iedere bewoner van het complex. Dat het verstandig was om weg te gaan. Toen ben ik gisteravond al naar mijn kleinzoon vertrokken.”

Deze vrijdagmorgen kwam de 85-jarige man er achter dat hij zijn scheerapparaat was vergeten. „Ik kan niet zonder, dus ik kom nog even terug. Dat kan nog tot 11.00 uur heb ik begrepen, daarna word je, vrijwillig of onvrijwillig, het huis uit gehaald. Daar ga ik niet op wachten.”

Minikraantje

Niet veel later parkeert Wouter van de Kerkhof (31) zijn minikraantje op een veilige parkeerplaats in de buurt van de Roer. Hij was donderdag samen met zijn collega’s gasleidingen aan het aanleggen langs de Hambeek. „Om vier uur gistermiddag kregen we de meldingen dat we alleen nog maar de sleuven dicht moesten gooien. We moesten voorkomen dat de gasleidingen niet weg zouden spoelen. Daar zijn we tot tien uur gisteravond mee bezig geweest. Toen was het welletjes, ik was om halfacht begonnen.”

Deze vrijdagmorgen zijn Van de Kerkhof en zijn collega’s hun werkkeet en minikraantjes wezen ophalen. „We moesten wel even stevig praten voordat we de wijk in mochten. Maar we kunnen ons gereedschap niet missen. Als het onder water komt te staan of wegdrijft, zijn we verder van huis.”