Oogsttijd betekent drukte voor Hibma. Woensdag stond hij met de pers bij een Bredase kinderboerderij, vrijdag volgt zijn woonplaats Voorst en zaterdag is Smeerling in Oost-Groningen aan de beurt.

Hoe kwam u op het idee van een mobiele fruitpers?

„We zijn tien jaar geleden in Voorst komen wonen, in een oude boerderij met een appel- en perenboomgaard. Van dat fruit kun je lekkere appeltaarten bakken of appelmoes maken. Daarmee is de vriezer dan gevuld en ligt het overschot aan fruit je nog beschuldigend aan te kijken.”

Handmatig persen van de oogst deden Hibma en zijn partner daarnaast ook. „Dat kostte een middag, in het zweet onzes aanschijns, goed voor 30 tot 40 liter sap. Maar de boomgaard lag nog steeds vol.”

Dat moest dus anders.

„Inderdaad. Ik ben van boerenkomaf. Een boer zoekt zelf naar oplossingen. Via internet kwam ik bij een Vlaams innovatief centrum terecht dat een schroefpers had ontwikkeld die dicht in de buurt van mijn gedachtenspinsels kwam. Een Duits bedrijf hielp me met het bouwen van de pers.”

Dat resulteerde in een fabriekje op wielen.

„In een grote aanhanger gebeurt het. Mensen deponeren eigen meegebracht fruit op een sorteerband. De appels en peren worden gewassen en vervolgens in een versnipperaar vermalen tot moes.

Een vacuümpomp zuigt de moes door een zeef, waardoor het sap eruit wordt getrokken. Vervolgens pasteuriseren we het sap, op zo’n 80 graden, en belandt de drank in een luchtdichte verpakking. Op deze manier is het sap een jaar houdbaar. Wat resteert is pulp, zo’n 30 procent van het oorspronkelijke gewicht en prima geschikt voor de composthoop. Ons proces is dus circulair.”

Jullie reizen deze oogstmaanden het land door met de fruitpers, maar voor twee emmers appels komen jullie niet voorrijden.

„We organiseren lokale persdagen waarbij 3000 kilo fruit het minimum is. Per persoon persen we vanaf 75 kilo, dat zijn drie kratten of twee fruitgevende bomen. Iedereen krijgt zijn eigen sap mee. Een pak van 5 liter sap kost 6 euro.

Is die 75 kilo fruit niet haalbaar, dan kunnen buren samenwerken, bijvoorbeeld. Zo bevorderen wij gemeenschapszin. Ik geniet ervan om op een dorpsplein tussen de mensen te staan. Die vinden ons initiatief prachtig. En bij het serveren van hun eigen sapje hebben ze ook nog eens een mooi verhaal te vertellen.”

In de schijnwerpers: rubriek voor opmerkelijk regionaal nieuws