Bij het bedrijf dat elektra installeert op binnenvaartschepen, krijgt iedereen hetzelfde pakket. Of je er nu een maand werkt of al tientallen jaren, fulltime of parttime, het maakt niet uit. Verheij vindt dat een goede zaak.

Zoals ieder jaar is de elektromonteur „zeer tevreden” over het geschenk. „Het zijn altijd hele mooie en nuttige pakketten die we krijgen. We hebben er nooit iets van hoeven weggooien.”

Naast etenswaren zit er altijd een niet-eetbaar cadeau in. „Dit jaar was het een vuurschaal, vorig jaar een barbecue, maar we hebben ook wel eens een wasmand vol spullen gekregen. Erg leuk en tegelijkertijd ook nuttig”, vertelt de monteur.

Verder krijgt Verheij ieder jaar een envelopje met een geldbedrag. Maar als hij tussen het pakket en het envelopje zou moeten kiezen, ging hij voor het eerste. „Dat is veel leuker om mee thuis te komen. Van zo’n envelopje merken de kinderen niets.”

Kinderen

In het eindejaarsgeschenk zit ook altijd iets voor de zes kinderen van Marco en Mieke Verheij. „Deze keer was het een vlieger die ze in konden kleuren. Geen wonder dat de kinderen nog meer naar het pakket zitten uit te kijken dan ikzelf”, glimlacht Verheij. Tegelijkertijd beseft hij dat er ook mensen zijn die niets krijgen voor de feestdagen. Al vermoedt hij dat het er in Werkendam niet veel zullen zijn.

„In een dorp kijken mensen meer naar elkaar om dan in de stad. Bijvoorbeeld: toen we rond Sinterklaas boterletters over hadden, brachten we er ook één naar een verstandelijk beperkte man uit de straat.”

Het artikel in het Reformatorisch Dagblad over een omgekeerde adventskalender bracht het gezin Verheij op het idee om ook een pakketje samen te stellen voor iemand die minder bedeeld is dan zij.

Maaltijd

„Daarnaast weet ik dat ouderen en alleenstaanden in onze kerkelijke gemeente, de gereformeerde gemeente in Werkendam, een boek krijgen. En er wordt voor hen een fijne dag in de kerk georganiseerd met daarbij een maaltijd. Ik vermoed dat mensen die vroeger actief waren in het verenigingsleven via die weg wel wat krijgen. Opgeteld zullen er in Werkendam weinig mensen zijn die helemaal niets krijgen aan het einde van het jaar.”

Verheij vindt het uitdelen van eindejaarsgeschenken een goede gewoonte. „Volgens mij stamt het uit de tijd dat er nog veel arme werknemers waren, die rond Kerst van hun baas een extraatje kregen zodat ze dan ook iets lekkers te eten hadden. Die armoede van toen is er nu niet meer zo, maar het pakket is gebleven.

Het is zo gewoon geworden, dat je er op rekent dat je iets krijgt. Maar het is en blijft een geschenk, dus de werkgever is niets verplicht.”

>>rd.nl/eindejaarsgeschenk