Op die van de Lingestraat na, zijn alle straatnaambordjes al weggehaald. Her en der zijn betonblokken geplaatst, polderwegen zijn met versperringen en verbodsborden afgezet, er staan hekken rond de paar huizen die straks worden gesloopt.

De Hedwigepolder blaast vermoeid de laatste adem uit. De zesduizend populieren staan nog fier overeind, maar verder begint het gebied op de grens met België al te verpierewaaien. Akkers vergrassen. Duizenden ganzen hebben er bezit van genomen. Deze zomer werd er voor de allerlaatste keer geoogst. De zeventien pachters en poldereigenaar Géry De Cloedt zijn vertrokken.

Informatiecentrum

Straks als de Hedwige is ontpolderd, moet het gebied deel gaan uitmaken van een aan te leggen Grenspark-Groot Saeftinghe. Er is al een informatiecentrum over het grenspark ingericht op de zeedijk bij de aangrenzende voormalige Prosperpolder.

Een enkele wandelaar waagt zich nog in de zieltogende polder. Sabine uit het naburige Doel in België laat er haar honden uit. „Een schande dat dit gebeurt”, zegt ze desgevraagd. „Zo’n rijke polder… er wordt een compleet ecosysteem vernietigd. Ze willen de natuur terugbrengen. Maar kijk eens om je heen: dit is een en al natuur.”

Land teruggeven

Toch lijkt er geen weg terug. Ook de borden “Ontpolderen NEE” die tegenstanders hadden geplaatst, zijn al weggehaald.

Boven op de dijk met zicht op de haven van Antwerpen kijkt Yves uit Westmalle uit over de polder. De jonge Belg heeft op het nieuws al veel gehoord over de Hedwige. Maar hij was er nog nooit geweest. Vandaag besloot hij een kijkje te nemen. „Het moet heel apart zijn voor de Hollanders om land aan de zee terug te moeten geven”, zegt hij.

Een journalist van de Belgische krant De Tijd is met een fotograaf op reportage. Het tweetal bekijkt de woning waar de paardenverzorgers van poldereigenaar De Cloedt bivakkeerden.

Overal troep

De wind huilt door het verlaten huis. Je kunt zo in en uit lopen. Overal troep, binnen en buiten. De paarden zijn weg, de stallen ogen akelig leeg.