Poch leerde geduld te hebben in „nachtmerrie”
De komende dagen gaat Julio Poch wennen aan de kou en regen in Nederland en vooral spelen met zijn zeven kleinkinderen. Dat zei hij donderdag na terugkeer op Schiphol, waar hij geflankeerd door zijn vrouw en een dochter opgewekt meteen een uur lang de pers te woord stond.
Twee kleinkinderen had hij al voor zijn arrestatie in 2009, maar vijf van de kinderen zijn nieuw voor hem. De 65-jarige Poch heeft zelf twee dochters en een zoon.
Poch legde uitvoerig uit hoe hij de acht jaar gevangenschap doorkwam. In het Engels - want zijn Nederlands is er niet beter op geworden in de acht jaar gevangenschap in Argentinië, zei hij. De grote „nachtmerrie” begon volgens hem met een misverstand en al die jaren ging hij ervan uit dat het goed zou komen.
De Nederlands-Argentijnse oud-piloot gaf de hoop nooit op, zei hij, maar vooraf had hij nooit kunnen bevroeden dat zijn hechtenis acht jaar zou duren. Hij heeft al die tijd geleerd om geduldig te zijn, zei hij. „Dat moet wel, want alles ging langzaam”. Hij leefde dag bij dag. En elke keer als hij dacht dat het klaar was, kwam er toch een nieuwe wending of bleek het proces veel langer te duren.
Hij was opgepakt op basis van verklaringen die collega’s van hem bij Transavia hadden gedaan. In 2003 zou hij op Bali hebben gezegd dat hij had meegewerkt aan de ‘dodenvluchten’ veertig jaar geleden. Maar iedereen heeft een andere herinnering van die uitspraken, zei Poch.
Later tijdens het proces kwamen oud-collega’s erop terug. Maar enkele anderen hielden het vol. Poch haat ze niet, maar betreurt het dat zij niet konden toegeven dat ze fout zaten. Hij staat wel open voor een ontmoeting later, zei hij. Hij kreeg al een aanbod van een van hen.
De oud-piloot van Transavia geeft niemand de schuld, zei hij. „Maar wel het systeem. Ik ben erg teleurgesteld dat dit in Nederland is gebeurd. Ik kreeg ook niet de kans om mij te verdedigen.”
Poch noemde het „vreselijk” wat er is gebeurd onder de militaire junta, veertig jaar geleden. „Een tragedie, waarbij veel mensen werden gedood. Ik wist het niet, maar hoorde het pas later.”
In de Argentijnse gevangenis zat hij met tientallen andere verdachten die werden beschuldigd van oorlogsmisdrijven. Sommigen waren ook schuldig maar „iedereen daar wist dat ik onschuldig was. Ik voelde me ‘foolish’ daar tussen hen”, aldus Poch.