Kinderen maken veel mee, maar er zijn weinig mensen met wie ze dit kunnen delen, concludeert Kalverboer. Ze volgde in april kinderombudsman Marc Dullaert op. De afgelopen maanden spraken zij en haar medewerkers tijdens 35 werkbezoeken zo’n 350 leerlingen van basisscholen en middelbare scholen tijdens een ”Kinderrechtentour”. Ze bezochten niet alleen scholen, maar bevroegen ook kinderen in onder andere ziekenhuizen, asielzoekerscentra en jeugdinstellingen. Daarnaast vulden 2000 kinderen online een vragenlijst in.





De kinderen gaven geen sociaal wenselijke antwoorden. „Ze durfden open en eerlijk te zijn. Velen vertelden nog nooit op zo’n manier met volwassenen te hebben gepraat, dat ze weinig kwalitatieve aandacht krijgen. Ik kijk terug op mooie gesprekken, die tegelijkertijd soms schokkend waren. Ik vond het heftig als kinderen zeiden graag door meer mensen aardig gevonden te worden.”

Wat verraste u het meest?

„Kinderen zetten het krijgen van aandacht op de eerste plaats. Dat is toch geweldig? Volwassenen denken nogal eens dat kinderen materialistisch zijn en vooral spullen willen hebben, maar dit beeld klopt dus niet. Op de vraag wat kinderen het mooiste zouden vinden, kregen we antwoorden als: „Goed contact met mijn ouders.” „Dat ik het leuk heb met mijn broertjes en zusjes.” „Dat mensen echt in mij geïnteresseerd zijn.” „Dat volwassenen niet alleen over mij, maar ook mét mij praten.”

Praten kinderen niet liever met 
hun leeftijdsgenoten?

„Niet als het om vervelende zaken gaat. Ze willen geen buitenbeentje zijn bij leeftijdsgenoten en hebben behoefte aan volwassenen als vertrouwenspersoon.”

Hoe komt het dat volwassenen zo weinig aandacht hebben?

„Kinderen geven aan dat hun ouders het druk hebben. Een deel zei dat het fijn zou zijn als er iemand thuis is wanneer ze thuiskomen uit school. Als ouders en docenten kampen met stress is er minder ruimte in het hoofd voor hun kinderen en leerlingen.”

Welke tips gaven de kinderen?

„Kijk naar mij als compleet mens en niet alleen naar mijn prestaties. Volwassenen moeten zich meer gaan verdiepen in mentale problemen, van depressie en suïcidale gevoelens.”

Waar lag u wakker van?

„Dat veel kinderen met stress kampen. Ze omschrijven hun leven als slapen, naar school gaan, huiswerk maken en slapen. Een meisje vertelde: „Ik zit op het vwo. Dit betekent dat ik slim ben, maar houdt niet automatisch in dat ik stressbestendig ben.”

Kinderen ervaren een hoge werkdruk op school?

„Ja, zo’n 30 procent van de ondervraagden vertelde of schreef hierover. Ze zien daardoor op tegen school. Enkele reacties: „Mensen die ons zo veel werk laten doen, moeten niet verbaasd zijn dat veel kinderen een burn-out krijgen of depressief zijn.” „De school moet minder nadruk leggen op cijfers en zich meer richten op het leren zelf, op onze ontwikkeling en op mentale stabiliteit. Door de enorme werkdruk heb ik last gekregen van paniekaanvallen.”

Wat kunnen kinderen zelf doen? Misschien minder op hun mobieltje kijken tijdens huiswerk doen?

„Dat is een mooie vraag om aan de kinderen zelf voor te leggen. Wat kun je zelf doen en welke bijdrage kan je omgeving leveren? Misschien komen ze zelf met hun mobieltje op de proppen.”

Zie ook de Kinderrechtentour