Trump schreef de voorverkiezingen in Florida, North Carolina, Missouri en Illinois op zijn naam. Alleen in Ohio moest hij gouverneur John Kasich voor laten gaan.

Vooral de overwinning in Florida was belangrijk voor Trump. Hij won in de thuisstaat van rivaal Marco Rubio. Dat was voor senator Rubio dinsdag de reden om de handdoek in de ring te gooien. „Het is dit jaar niet Gods wil dat ik president word. We weten dat we aan de juiste kant staan, en we hebben een eerlijke campagne gevoerd. Maar dit jaar staan we niet aan de winnende kant”, aldus Rubio.

De grote vraag is hoe de Republikeinse Partij met deze nieuwe ontwikkelingen zal omgaan. De Grand Old Party is in verwarring. Niemand in de partijtop is blij met Donald Trump. Vooral zijn manier van campagne voeren stuit velen tegen de borst. Hij schopt voortdurend tegen de gevestigde orde aan, en dat is het establishment een doorn in het oog.

Dat legt precies het belangrijkste probleem van de Republikeinse Partij bloot. Na het verliezen van de presidentsverkiezingen in 2012 voerde de partijtop een grondig zelfonderzoek naar de reden van dit verlies uit. Daaruit bleek dat de partij een te eenzijdige boodschap bracht en te veel op hetzelfde aambeeld sloeg. Belastingverlaging, een kleine overheid en vrij wapenbezit zijn niet langer zaken die de gemiddelde Amerikaan automatisch aanspreken.

De Republikeinse Partij zou zich meer op minderheden moeten richten en een meer gevarieerde boodschap moeten brengen, was de conclusie in 2012. Kennelijk slagen de rivalen van Donald Trump daar in elk geval niet in.

De enige die nog in de buurt van Trump komt is de conservatieve senator Ted Cruz. Maar ook hij is niet populair.

De verwachting is dan ook dat de strijd om de Republikeinse nominatie nog wel geruime tijd zal duren. Tenzij de partij accepteert dat de kandidatuur van Trump nu eenmaal onvermijdelijk is en zich –tegen wil en dank– achter hem schaart.

De andere kandidaten –al dan niet nog in de race– hadden eerder aangegeven dat ze zich achter Trump zouden opstellen, mocht blijken dat de overwinning hem niet meer kan ontgaan. Maar kennelijk weet de gevestigde orde binnen de Grand Old Party nog steeds niet goed raad met de situatie.

Dat zou ertoe kunnen leiden dat de definitieve keuze voor de Republikeinse nominatie pas valt op de conventie die van 18 tot en met 21 juli in Cleveland wordt gehouden.

Als geen van de kandidaten een meerderheid van 1237 gedelegeerden achter zich weet te scharen, is er sprake van een zogenaamde ”brokered convention”. De regels van de conventie bepalen dat een kandidaat een meerderheid in ten minste acht staten moet hebben om de nominatie in de wacht te slepen. Tijdens de eerste stemming zijn de gedelegeerden van alle staten en gebiedsdelen, behalve Colorado, Wyoming, North Dakota, de Maagdeneilanden, Amerikaans Samoa, Guam en enkele vertegenwoordigers van Louisiana, verplicht te stemmen op de kandidaat die tijdens de voorverkiezingen in hun staat of regio werd gekozen.

Bij de tweede stemming is 55 procent van de gedelegeerden vrij om te stemmen op wie ze willen. Mocht er een derde stemronde nodig zijn, dan is 85 procent van alle gedelegeerden vrij om te stemmen op een persoon naar keuze.

Bij de Democraten lijkt de nominatie Hillary Clinton niet meer te kunnen ontgaan. Zij won dinsdag in alle vijf staten waar voorverkiezingen werden gehouden. Haar rivaal Bernie Sanders leek goede papieren te hebben om de staat Ohio in de wacht te slepen, maar ook daar bleef Clinton hem nipt voor.

Analisten verwachten dat Sanders desondanks nog wel even in de race blijft.