Studenten vormen voor een belangrijk deel de bewoners van Heesterveld, een Bijlmerbuurt met ruim dertig jaar oude flats van vier verdiepingen. Ook Bart en Johanneke van Vliet (beiden 26) vonden hier voor iets meer dan 500 euro een ruim appartement met drie slaapkamers. Hij studeert theologie aan de TUA in Apeldoorn, zij geneeskunde aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Op zondag fietsen ze naar de christelijke gereformeerde kerk in Ouderkerk aan de Amstel, zo’n 4 kilometer verderop.

Johanneke, opgegroeid in het Veluwse Bennekom, verhuisde vier jaar geleden naar de Bijlmer. Ze betrok een appartement met een medestudente, die evenals zij lid was van de CSFR. De reformatorische studentenvereniging is goed vertegenwoordigd in de buurt. „Ik kan zo acht huizen aanwijzen waar CSFR-leden wonen”, zegt Johanneke. Ze studeerde eerst biomedische wetenschappen, stapte na drie jaar over op geneeskunde en loopt nu als vierdejaarsstudent coschappen in het AMC.

Bijbelclub

Haar eerste ervaringen met de Bijlmer waren niet zonder meer positief. „In mijn vorige flat woonden nogal wat Romagezinnen. Hun kinderen spuugden naar me en zeiden héél lelijke woorden. In Bennekom was ik het gewend mensen op straat te groeten. Daar ben ik hier mee gestopt, want dat werd verkeerd begrepen. Mannen zeiden dan meteen: Wat zie je er leuk uit.”

Ondanks het vervelende gedrag van buurkinderen koos Johanneke ervoor vriendelijk te blijven. „Als christen wil ik liefde uitstralen. Op een dag vroegen buren of ze mijn fietspomp mochten lenen. Ik dacht: Zou ik hem ooit terug krijgen? Dat gebeurde inderdaad. Ook hielp ik kinderen een keer een band te plakken. Doordat ik vriendelijk bleef, veranderde hun gedrag. Het klieren werd op den duur minder.”

Samen met andere studenten volgde Johanneke een training voor kinderwerker. In 2011 begonnen ze in een wijkgebouw een Bijbelclub. „In het begin was het zwaar. De kinderen zetten de stoelen letterlijk op de kop. Het was een chaos. Ik dacht: Help, waar zijn we aan begonnen? Later ging het beter. Soms kwamen er vijftien kinderen, soms drie of vier, ook uit islamitische gezinnen. Na een jaar ben ik er vanwege tijdgebrek mee gestopt, maar de club bestaat nog steeds.”

Bart verhuisde na zijn huwelijk in april dit jaar naar de Bijlmer. „Ik ben opgegroeid in Baambrugge, een dorp 7 kilometer hiervandaan. Voor ons trouwen kwam ik al regelmatig in de Bijlmer, bijvoorbeeld voor Bijbelstudie van de CSFR. De treinverbinding van hier naar Apeldoorn, waar ik in het vijfde jaar zit, is goed. Ik ben ook docent klassieke talen op het Ichthus College in Veenendaal.”

Buurtbrunch

De combinatie van studie en werk is intensief. Bart vindt het jammer dat hij weinig tijd overhoudt om contacten met wijkbewoners aan te gaan. „Ik zou graag meer mensen ontmoeten en met hen praten over wat zij belangrijk vinden in het leven. Als christen hebben we het beste nieuws van de wereld. Dat wil ik graag met anderen delen. We geven dit ook een plek in ons gebed.”

Een enkele keer ontmoetten ze wijkgenoten tijdens een buurtbrunch, georganiseerd door het buurtwerk. Johanneke: „Vaak is dit soort activiteiten op zondag. Dat maakt het voor ons soms lastig om erheen te gaan.”

Bart: „We kregen recent de vraag of we portiekbeheerder willen worden, wat nieuwe mogelijkheden voor contact zou bieden. We denken erover na of dat haalbaar is.” Johanneke: „We willen wel van alles, maar onze eerste roeping is nu onze studie afronden. En met studiegenoten kun je ook mooie gesprekken hebben.”

Genezing

Tot de verrassende momenten die hij in de Bijlmer meemaakte, hoort voor Bart een gesprek dat hij opving in de Kijkshop. „Een Surinaamse vrouw vertelde dat ze genezen was van een ziekte. Een andere vrouw riep haar midden in de winkel op om God daarvoor te prijzen. Dat gebeurt hier.”

Het stel bezocht een paar keer een kerkdienst in de Bijlmer. Johanneke: „We zijn in een anglicaanse kerk en bij een Ghanese gemeente geweest. De meesten kerken hebben een specifieke culturele achtergrond. Daarin voelen we ons minder thuis.”

Bart: „De Ghanese dienst begon met een Bijbelstudie van een uur. Daarna werd er een uur gezongen. Toen volgde er een preek van drie kwartier, waarna er opnieuw werd gezongen. We hadden geen idee hoelang het nog zou duren, en zijn uiteindelijk voor de zegen de kerk uit gegaan.”

Het lijkt Bart, die nog niet goed weet wat hij met zijn theologiestudie wil gaan doen, mooi als er in de Bijlmer een interculturele gemeente zou ontstaan, zoals Hoop voor Noord elders in Amsterdam. „Het mooiste is in je eigen wijk naar de kerk te kunnen gaan en samen met mensen uit allerlei culturen gemeente van Christus te zijn.” Johanneke herkent dat verlangen. „Maar het is ook de vraag of je een nieuwe gemeente moet willen terwijl er hier al zo veel kerken zijn.”

serie Christenen in de Bijlmer

Dit is de vierde aflevering van een serie.