MIDLAND – De voormalige Amerikaanse president George W. Bush geeft toe dat hij tijdens zijn ambtsperiode fouten heeft gemaakt. Maar in zijn net verschenen memoires verdedigt hij vooral een aantal van zijn belangrijkste besluiten.
Ze zijn eindelijk uit: de langverwachte overpeinzingen van George Walker Bush. Met een typisch Amerikaans gevoel voor drama werden de memoires vandaag wereldwijd tegelijk gepresenteerd. Onder de titel ”Decision Points” (Cruciale beslissingen) blikt Bush op zijn presidentschap en zijn leven terug.
Veel verrassends bevatten de memoires niet. Bush geeft een aantal fouten toe die hij tijdens zijn presidentschap maakte. Maar dat zijn dan ook missers die –zeker achteraf gezien– met geen mogelijkheid als goede beslissingen kunnen worden betiteld.
Zo verhaalt Bush onomwonden dat hij in 2005 na de verwoestende orkaan Katrina onjuist heeft gehandeld. Hij had veel sneller naar het rampgebied moeten afreizen en direct het leger moeten inzetten om de slachtoffers van het natuurgeweld te hulp te komen.
Ook zijn optreden in april 2003, toen hij in een strak geregisseerde show aan boord van de USS Abraham Lincoln verklaarde dat de missie in Irak volbracht was, betitelt Bush achteraf als een misstap. „Zonder twijfel was dat een fout.”
De misstanden in de beruchte Abu Ghraibgevangenis in Bagdad maakten de president „misselijk.” Desondanks weigerde hij het tot tweemaal toe aangeboden ontslag van de toenmalige minister van Defensie, Rumsfeld, te aanvaarden, „omdat er geen goede vervanger was.”
Maar de werkelijk cruciale besluiten uit zijn ambtsperiode blijft George Bush met verve verdedigen. Zoals de beslissing om in 2003 Irak binnen te vallen. Hoewel het feit dat er geen massavernietigingswapens in het Tweestromenland werden gevonden hem „buikpijn” bezorgde, beschouwt Bush de invasie van Irak nog altijd als legitiem. „De wereld is absoluut beter af zonder Saddam aan de macht, want 25 miljoen mensen hebben nu de kans om in vrijheid te leven.”
Van enige vorm van excuus aan het Amerikaanse volk voor de dood van duizenden Amerikaanse militairen in Irak wil Bush dan ook niets weten. „Mijn verontschuldigingen aanbieden zou betekenen dat mijn besluit een verkeerd besluit was. En dat geloof ik niet.”
De geschiedenis zal moeten uitwijzen of zijn beslissingen de juiste zijn geweest, stelt Bush vast. Om daar direct aan toe te voegen dat dat waarschijnlijk pas na zijn dood het geval zal zijn. Dat is natuurlijk een moeilijk te weerleggen stelling. Maar tegelijk ook een makkelijke manier om elke vorm van kritiek in de kiem te smoren.