De laatste overeenkomst tussen Israël en Hamas dateert van januari en kwam net voor het aantreden van de Amerikaanse president Donald Trump tot stand. Daarin was voorzien in een drietal fases waarin gijzelaars en Palestijnse gevangenen zouden vrijkomen en het Israëlische leger zich steeds verder uit de Gazastrook zou terugtrekken. Uiteindelijk moest dat akkoord uitmonden in het beëindigen van de oorlog.

Dat er daadwerkelijk een einde aan het conflict zou komen, werd al voor het sluiten van het akkoord tussen Israël en Hamas ernstig betwijfeld. De Israëlische regering slaagde er immers ternauwernood in haar val te voorkomen vanwege de tegenstand van rechtse coalitiepartners. En voor de lange termijn zou overleven van de huidige coalitie alleen kunnen als de oorlog wordt hervat.

Tel daarbij op de nieuwe wind die sinds januari in het Witte Huis waait, en alle ingrediënten voor het vastlopen van de onderhandelingen tussen Hamas en Israël zijn aanwezig.

Oppervlakkig gezien is het heel makkelijk om de schuld bij Israël te leggen

En zo geschiedde. Want het was een klein wonder dat de eerste fase van het akkoord tussen Israël en de Palestijnse terreurbeweging tot een goed einde is gekomen. Zeker gezien de bizarre vertoning die Hamas opvoerde bij de vrijlating van gijzelaars en die tot enorme weerzin onder de Israëlische bevolking leidde. Een tweede fase is er nooit gekomen. Laat staan een derde fase, waarin daadwerkelijk perspectief op een einde aan de oorlog zou zijn.

Oppervlakkig gezien is het dan heel makkelijk om de schuld daarvan bij Israël te leggen. Want Jeruzalem was om te beginnen nooit van plan om een einde aan de oorlog te maken zolang Hamas niet totaal is vernietigd.

Dat is echter veel te kort door de bocht. Toegegeven, de huidige samenstelling van de Israëlische regering biedt geen politiek draagvlak om de wapens tegen Hamas op dit moment neer te leggen. En in militair opzicht is het de vraag of de kosten van het voortzetten van de oorlog opwegen tegen de kortetermijndoelen die daarmee kunnen worden behaald.

Die redenering gaat echter volledig voorbij aan de lange termijn en de strategische uitdaging waarvoor Israël zich ziet gesteld. Hamas is vanuit haar radicaalislamistische ideologie uit op de vernietiging van de Joodse staat. Zodra de militaire druk wegvalt, zal de terreurbeweging alles in het werk stellen om zich te herbewapenen en haar infrastructuur te herstellen. Met hulp van de internationale gemeenschap, die al zo vaak in die valkuil is getrapt.

Er is één groot ”maar”. Dat is het lot van de gijzelaars die nog steeds in Gaza vastzitten. De waarde van deze mensen is op geen enkele manier te schatten tegen welke politieke afweging of welk ideologisch ideaal dan ook.

rd.nl/buza