Dat staat te lezen in de donderdag openbaar gemaakte notitie ”Uitgangspunten voor doopgedachtenis”, waarover de generale synode van de Protestantse Kerk tijdens de najaarszitting van 12 tot en met 14 november in Lunteren moet beslissen.

De notitie is een vervolg op het rapport ”Doop, doopgedachtenis en doopvernieuwing”, waarover de synode van de Protestantse Kerk eerder heeft gediscussieerd. De term ”doopvernieuwing” kan in de Protestantse Kerk, zo stelt de notitie, overigens beter niet meer gebruikt worden. De doop is een eenmalig gebeuren dat niet overgedaan kan worden. Bij alle vormen die in de kerk gebruikt worden voor doop­gedachtenis zal „elke associatie van ”gedoopt worden” achterwege moeten blijven”, zo stelt het vervolg­rapport.

In het rapport wordt de viering van het heilig avondmaal „in feite de doopgedachtenis bij uitstek” genoemd, maar toch erkent de notitie dat er behoefte kan zijn aan andere rituelen van doopgedachtenis. Het gaat dan bijvoorbeeld om mensen die als kind zijn gedoopt, vervolgens van de kerk vervreemd zijn geraakt en later weer in haar gemeenschap willen worden opgenomen. Volgens de notitie heeft zo’n „markeringsmoment” ook „raakvlakken” met het doen van boete.

Hoewel de notitie stelt dat de kinderdoop een volwaardige doop is die niet overgedaan kan worden, is er in de PKN ruimte voor het zegenen van kinderen. Wanneer ouders hun kinderen liever helpen „te zijner tijd zelf de keuze te maken om gedoopt te worden”, dan kan er een zegening van het kind plaatsvinden, aldus de notitie. Dit is geen sacrament en het moet een „eenvoudig gebaar” zijn dat, wat de vorm betreft, dicht tegen de zegening van de gemeente aan het einde van de dienst aan zit.