Er gebeurt iets in de hoofdstad. Zowel op het missionaire vlak als op het vlak van samenwerking. Ds. S. J. Wierda, ds. H. J. D. Smit en mevrouw C. Beukema zijn er nauw bij betrokken.

Ds. Wierda is sinds augustus vorig jaar christelijk gereformeerd predikant in Amsterdam. Ds. Smit is gereformeerd vrijgemaakt predikant in Amsterdam-Zuid/West. Mevrouw Beukema is namens de Nederlands gereformeerden van Amstelveen betrokken bij enkele gemeenschappelijke activiteiten in de hoofdstad.

Gedrieën constateren zij dat de diverse kleine gereformeerde kerken in Groot-Amsterdam steeds meer oog voor elkaar krijgen. Met elkaar proberen ze Gods Naam in de hoofdstad bekend te maken. Ze hopen velen te bereiken, „want daarmee is de eer van God en de zaligheid van mensen gediend.”

De bevestiging en intrede van ds. Wierda als christelijk gereformeerd predikant werd begeleid door de Amsterdamse gemeente ”De Bron”, een samenwerkingsgemeente van christelijke gereformeerden en Nederlands gereformeerden. Hij kreeg een tweeledige opdracht: naast zijn taak als ’gewoon’ gemeentepredikant moet hij onderzoek doen naar en activiteiten ontplooien voor gemeentestichting.

Bij beide aspecten van zijn taak is het de bedoeling intensief samen te werken met andere gemeenten. Daarbij moet worden gedacht aan alle gemeenten van gereformeerde signatuur, „en wie weet wat er nog meer mogelijk is.”

Ds. Wierda, ds. Smit en mevrouw Beukema nemen waar dat de kleine gereformeerde kerken steeds meer hart krijgen voor de stad als geheel, alsook bewogenheid met én liefde voor al die mensen die niet geloven. Ze hopen dat de kerk in Amsterdam sterk zal groeien, „zowel in geloof als in aantal.” Daarbij denken ze aan de bestaande gemeenten, maar ook aan nieuwe, nog te stichten gemeenten. „Want een gestage groei van de bestaande gemeenten is prachtig, maar zal uiteindelijk nooit genoeg zijn voor die honderdduizenden Amsterdammers die Jezus Christus nog niet persoonlijk kennen als hun Heiland.”

Naast gemeentegroei is daarom volgens hen gemeentestichting nodig. „Toevoegen en bovendien vermenigvuldigen”, zo vatten ze het samen.

In de twee Amsterdamse gereformeerd vrijgemaakte kerken en in de christelijke gereformeerde kerk zijn concrete plannen gemaakt om tot gemeentestichting over te gaan. De vrijgemaakten hebben bij de synode van Zuidhorn een verzoek ingediend om vanuit de landelijke middelen twee predikanten te betalen. „Zodat die ingezet kunnen worden om het ideaal mede gestalte te geven.”

De christelijke gereformeerden hebben hun deputaten evangelisatie om steun gevraagd. Daarbij denken ze aan gebed, daadwerkelijke steun en geld. De Nederlandse gereformeerden sluiten zich van harte bij de doelstelling van gemeentestichting aan en willen dan ook graag meewerken. „Want de nood is hoog.”

In het grote Amsterdam wonen krap een miljoen mensen. Slechts ongeveer 3 procent van de mensen gaat met een zekere regelmaat naar de kerk. Amsterdam is een zendingsstad geworden.

”Wat bezielt Amsterdam?” vragen de posters. Het drietal vertelt wat hén bezielt. „Het Evangelie van kruis en opstanding vormt de basis van alles”, geven ze aan. „Met Wie Hij is en met wat Hij gedaan heeft, is Jezus Christus de basis voor gezond christenzijn en gezond gemeentezijn. Wanneer Hij door Zijn Geest een individu in beweging brengt, wordt die missionair. En wanneer Hij door Zijn Geest een gemeente in beweging brengt, wordt die gemeente missionair. Die twee gaan overigens altijd samen op. Want een gezonde gemeente staat of valt met levende christenen, die de Heere Jezus liefhebben en navolgen en die hierin een jaloersmakend voorbeeld geven.”

Werven is „geen techniek, maar een diep verlangen”, zeggen de drie. Over het voeren van grootschalige evangelisatieacties of folderweken zijn ze dan ook helder: „Een actie is een -eenmalig- incident, maar de christelijke gemeente is permanent. Wij verlangen ernaar dat God Zelf het zal doen. Daar vertrouwen we ook op. Wij kunnen en willen daarin niet anders dan dienstbaar zijn.”

„We willen graag dat de kerk weer een oase is in deze stad, met liefde en bewogenheid”, geeft het drietal aan. Het beeld dat daarbij opkomt, is dat van de Heere Jezus Die naar Jeruzalem kijkt en intens bedroefd is omdat de inwoners niet naar Hem luisteren. De drie zien het als een kans om de gemeenschappelijke bewogenheid met de stad een stimulans te laten zijn in de samensprekingen en de samenwerking. Zo zal blijken: „Eén plus één is meer dan twee.”

Ze stellen zich voor dat er gewoon op diverse plaatsen kerkdiensten zullen worden gehouden, zoals nu al het geval is. „Wel moeten die uitdrukkelijk een open houding hebben naar nieuwkomers. Ook de prediking zal wat betreft inhoud en verwoording sterk rekening moeten houden met buitenstaanders.”

Verder hopen de drie op een vermenigvuldigend netwerk van huiskringen door de hele stad heen. Ook deze dienen een open sfeer te hebben, met deelnemers uit de gemeente(n) en van buiten. Ten slotte zijn er cursussen voor buitenkerkelijken, die steeds meer gezamenlijk worden opgepakt.

Huiskringen, en kleine groepen in het algemeen, zullen ook heel belangrijk zijn wanneer wordt begonnen met gemeentestichting. „Samenkomen gebeurt thuis, al zal op een bepaald moment mogelijk ook een zaal gehuurd moeten worden om erediensten te houden.”

De huidige praktijk leert dat dit kán, aldus de predikanten Wierda en Smit en mevrouw Beukema. „Nu al is het bij sommige gemeenten zo dat er nauwelijks kerkdiensten zijn zonder gasten en dat aan de huiskringen en de kringen voor ’zoekers’ verschillende mensen zonder christelijke achtergrond meedoen.”

Voor speciale evangelisatiediensten voelt het drietal over het algemeen weinig. „De gemeenteleden zelf en al onze diensten horen wervend te zijn. Omdat Christus Zelf wervend is.”