Het college van bestuur van de UvA heeft het advies overgenomen. Daardoor staat het uitwisselingsprogramma op de tocht. Jaarlijks komen er tien Israëlische studenten naar Amsterdam en gaan er tien Nederlanders naar Jeruzalem.

Ook al ontkent de rector magnificus van de UvA te zijn gezwicht voor de druk van de pro-Palestijnse lobby, hij kan in ieder geval die indruk niet wegnemen. Bij pro-Palestijnse demonstraties afgelopen jaar, waarbij in mei ruimten in een UvA-gebouw werden vernield, eisten de demonstranten aanhoudend een academische boycot van Israël.

De UvA wil nu gaan bekijken of en op welke wijze een eventuele samenwerking vorm kan krijgen. Maar het is een illusie te denken dat de contacten op het huidige niveau gehandhaafd blijven. De druk van de anti-Israëllobby blijft groot en –zoveel is wel duidelijk– het universiteitsbestuur is daar niet tegen opgewassen.

Kwalijk is dat de kritiek van de studenten en academici eenzijdig gericht is op Israël. Dat er bij de acties in de Gazastrook dingen gebeuren die onmenselijk zijn, is immers slechts één kant van het verhaal.

Net zoals veel Nederlanders, de media in ons land en politici in Den Haag vergeten de protesterende studenten kennelijk dat de bron van het kwaad niet bij Israël ligt, maar bij Hamas; dat voerde anderhalf jaar geleden een aanval uit op onschuldige burgers in Israël. Evenzo gaan ze voorbij aan de onmenselijke behandeling van de gijzelaars.

Om slechts één ding in herinnering te roepen: hoe aangrijpend en ontzettend beestachtig is het om twee gegijzelde kinderen in koelen bloede te vermoorden? Het is schrijnend dat dit kennelijk voor kennisgeving wordt aangenomen – zeker als dit geldt voor studenten en academici die beweren onafhankelijk en genuanceerd te denken.

Boycot van Israëlische studenten brengt de oplossing van de oorlog in Gaza geen stap dichterbij

Het besluit van het bestuur van de UvA is ook merkwaardig als men bedenkt dat ontmoeting en gesprek de eerste stappen zijn om tot een afgewogen oordeel te komen. Juist als je bezwaren hebt tegen ontwikkelingen is het nodig om de ander kennis te laten maken met je argumenten. Uitwisseling van studenten is daar een prima middel voor. In een sfeer waar academische vrijheid en bezonkenheid moeten heersen, kan elke mening besproken worden.

Er rest maar één conclusie: de linkse lobby stelt zich op als een onverdraagzame groep die welbewust vanuit een eenzijdig, vooringenomen standpunt de Israëlische studenten en universiteiten buitenspel zet. Zonder dat ze daarmee een oplossing van het probleem ook maar één stap dichterbij brengen.