Even voor de duidelijkheid: Al-Zaghari sprak over de 183 Palestijnse gevangenen die Israël zaterdag vrijliet, in ruil voor drie totaal uitgemergelde Israëlische gijzelaars. En misschien ter nadere toelichting: tientallen van deze gedetineerden zaten levenslange gevangenisstraffen uit voor aanslagen op Israëliërs en andere zware misdaden.

Daarom zijn de uitspraken van Al-Zaghari niets minder dan schandalige propaganda – en zelfs dat is vermoedelijk nog te zwak uitgedrukt. Alleen al de suggestie om het lot van Palestijnse gevangenen en dat van onschuldige Israëlische gijzelaars op één lijn te stellen, is te absurd voor woorden.

Want wie zaterdag de beelden zag van Ohad Ben Ami, Or Levy en Eli Sharabi, kan zich iets voorstellen bij de reactie van de Amerikaanse president Donald Trump: „Het lijken wel Holocaustoverlevenden.” Met uitstekende botten, holle ogen en nauwelijks in staat op hun benen te staan, moest het drietal voor de wereld worden tentoongesteld op een podium in de Gazastrook. Geflankeerd door gewapende en gemaskerde Hamasterroristen.

Inmiddels wordt uit hun verhalen stukje bij beetje duidelijk door welke verschrikkingen ze in Gaza zijn gegaan. Een kwart bedorven pitabroodje per dag, dagenlang zonder water, eens in de paar maanden douchen. Vastgehouden in tunnels waar ze niet rechtop konden staan. Om nog maar niet te spreken van de voortdurende fysieke en psychische martelingen die ze moesten ondergaan.

Of de vrijgelaten gijzelaars er ooit geheel bovenop zullen komen, is nog maar de vraag

Ja, als er iemand dringend medische zorg nodig had, waren het deze drie mensen. En de levende gijzelaars die nog in Gaza vastzitten eveneens. Of ze er ooit geheel bovenop zullen komen, is nog maar de vraag. Want Sharabi hoorde na alles wat hij had meegemaakt bij zijn vrijlating ook nog eens dat zijn vrouw en dochters op 7 oktober waren vermoord. Or Levy moest vernemen dat zijn vrouw door Hamasterroristen was omgebracht.

Des te stuitender is het daarom dat zaterdag aan het eind van de dag de aandacht uitging naar het lot van 183 vrijgelaten Palestijnse gevangenen en de klachten over hun behandeling. Natuurlijk is het geen pretje om in welke cel ter wereld dan ook te zitten. Maar het verschil met de gijzelaars in Gaza kan bijna niet groter zijn. Palestijnse gedetineerden kregen drie maaltijden per dag, mochten bezoek van familie ontvangen en hadden toegang tot medische zorg. Ze zaten bovendien vast wegens begane misdaden of de verdenking daarvan.

Het toont eens te meer dat haast geboden is om ook de andere gijzelaars vrij te krijgen. Israël houdt terecht zijn hart vast bij de gedachte hoe de volgende groep ontvoerden eraan toe zal zijn. Zeker nu Hamas heeft aangekondigd de eerstvolgende vrijlating op te schorten.

Hoofdredactie