OpinieCommentaar
Focus linkse partijen moet zich richten op multiculturele problematiek
GroenLinks en PvdA bakkeleien al enige tijd met elkaar over een eventuele fusie. Partijleider Frans Timmermans wil dat proces een nieuwe stimulans geven. Hij pleit voor een nieuwe linkse beweging in plaats van een fusie tussen beide partijen.
Hoofdredactie
Tegen een fusie bestaat hier en daar weerstand. Enkele bekende PvdA’ers, Ad Melkert en Rob Oudkerk, spraken zich uit tegen het samengaan. Andere PvdA’ers, die wel voor verdergaande samenwerking zijn, maken nu een sprong naar voren. Kamerlid Habtamu de Hoop verklaarde in NRC dat er „echt een nieuwe beweging” moet komen, „niet een samengaan van oude organen”. Frans Timmermans sloot zich daar een paar dagen geleden bij aan en voegde er in één adem aan toe dat hij wel de aanvoerder wil zijn van de nieuwe beweging.
Het spreken over een nieuwe beweging is in de kern echter niet meer dan een woordenspel. ”Fusie” ligt nu eenmaal minder goed in het gehoor dan ”een nieuwe beweging”. Een fusie doet Haags aan, terwijl een beweging meer relatie met de samenleving uitstraalt.
Er zullen echter weinig kiezers zijn die dit woordenspel niet doorzien. Spreken over een nieuwe beweging, terwijl er eigenlijk sprake is van een fusie, doet ten diepste afbreuk aan vertrouwen in de politiek.
De geloofwaardigheid van een nieuwe beweging wordt ook ondergraven doordat Timmermans zichzelf al opwerpt als leider. Bij een nieuwe beweging hoort ook een nieuwe leider.
GroenLinks en PvdA hoeven zich echter niet te schamen als ze wél besluiten tot een fusie. GroenLinks ontstond in 1990 als gevolg van een fusie tussen de communisten uit de CPN, de pacifisten van de PSP en de roomse radicalen van de PPR. Tien jaar daarvoor fuseerden KVP, ARP en CHU tot het CDA. In 2000 gingen RPF en GPV op in de ChristenUnie.
Of GroenLinks en PvdA nu gaan fuseren of een nieuwe beweging gaan vormen, het gaat uiteindelijk om de uitstraling van de partij. In de achterliggende decennia verloren de linkse partijen een groot deel van hun oorspronkelijke achterban. Het opkomen voor de belangen van de arbeider ruilden de partijen in voor het opkomen voor natuur en milieu. De zorgen van de arbeider in woonwijken met veel allochtonen raakten op de achtergrond. Henk en Ingrid stemmen tegenwoordig PVV.
Een kwart eeuw geleden stelde Paul Scheffer, publicist en PvdA-partij-ideoloog, de problemen rond integratie aan de orde in een krantenartikel onder de kop: ”Het multiculturele drama”. De slotzin daarvan luidde: „Het multiculturele drama dat zich voltrekt is de grootste bedreiging voor de maatschappelijke vrede.”
Timmermans zou er goed aan doen dat artikel nog eens te lezen en de ogen niet te sluiten voor de integratieproblematiek. Dat is beter dan een cosmetische discussie over de vraag of GroenLinks en PvdA moeten fuseren of een nieuwe beweging moeten starten. Misschien dat Henk en Ingrid dan weer links gaan stemmen.