Volgens Jakko speelt de VVD een slim spel. „In de politicologie kennen we de strategie van de VVD als ”one foot in, one foot out”. Aan de ene kant hebben ze hun rol als coalitiepartner. Mocht de VVD slagen in de plannen, dan kunnen ze zeggen dat het kabinet de koers dankzij hun ingrepen heeft verlegd. Aan de andere kant gedragen ze zich binnen de coalitie als een soort oppositiepartij. Slagen de plannen niet, dan wijst de VVD met een beschuldigende vinger naar de andere coalitiepartijen.”

Moeten er grenzen aan het demonstratierecht worden gesteld? Volgens Mirjam Bikker van de ChristenUnie wel. Een Kamermeerderheid is het met haar eens dat het loont na te gaan of bijvoorbeeld  de Nationale Dodenherdenking beter van storende demonstraties gevrijwaard moet zijn.  In het debat merkte Jakko dat partijen elkaar al snel betichten van hypocrisie. „De PvdD verwijt onder andere de BBB: Jullie schreeuwen moord en brand als dierenactivisten een stal bezetten, maar als boze boeren de snelweg blokkeren, dan horen we jullie niet.”

Als laatste onderwerp wordt het stokpaardje van NSC-leider Pieter Omtzigt besproken: het constitutionele hof. Tijdens de formatiebesprekingen heeft Omtzigt dit punt binnengehaald. Maar in het regeerakkoord is dit onderwerp niet echt uitgewerkt. „In de ministerraad moeten ze nu varen op hun geheugen. Wat hebben we precies afgesproken? Dat weten ze niet meer. De ministers hebben er zogezegd geen actieve herinneringen aan. Ziedaar de patstelling.”