Bij David, Jakob, Job en anderen bemerken we de eindoverwinning. Zij hebben overwonnen en waren in staat om de waarheid van de woorden van de tekst met aangenaamheid en de kracht ervan toe te passen en te zeggen: „Mijn Liefste is mijn en ik ben Zijn.”

Als we op de geschiedenis van Jeremia letten, dan vinden we hem in een akelige put toen hij uitriep: „Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die overlang dood zijn. Hij heeft mij toe gemuurd, dat ik er niet uitgaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed. Hij heeft mijn wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen; Hij heeft mijn paden verkeerd. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij de pijl als ten doel gesteld. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd. Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt” (Klaagliederen 3:6-16).

U vraagt: „Hoe lang verkeerde Jeremia hierin?” Ik weet het niet; zolang als de Heere hem daarin hield. De  Heere bracht Zijn gezegende goedertierenheid in zijn herinnering en gaf hem er een kruimeltje van. Hij werd  er zich toen van bewust dat God in Zijn getrouwheid Dezelfde bleef.

John Warburton,
predikant te Trowbridge

(”Preek over Hooglied 2:16b”, uitgave 1976)