Neem het voedsel- en medicijnenproject dat onderdeel is van de RD-actie voor Cuba. En waarmee veel gezinnen en ouderen binnen de kerk (en deels daarbuiten) geholpen zijn. Door de crisis waarin Cuba verkeert willen we ervoor zorgen dat er twee keer per jaar zo’n rondgang onder noodlijdende broeders en zusters wordt gemaakt. En dat drie jaar lang. Dat geeft gezinnen en ouderen meer zekerheid in hun toch al zware bestaan. Alles bij elkaar opgeteld praten we over een kleine 170. 000 euro voor deze combinatie van voedsel en medicijnen. Een uitdaging om dat bij elkaar te krijgen, maar een zegen als het lukt, niet het minst voor Cubaanse broeders en zusters.

„Geven is een voorrecht: „Voorwaar zeg Ik u, voor zoveel gij dit een van deze Mijn minste broeders gedaan hebt, zo hebt gij dat Mij gedaan.”” - Jannie Kranendonk-Gijssen, voorlichter Bijzondere Noden

„Genoeg woorden gelezen”, zal iemand zeggen, „laat nu maar zien wie daarmee geholpen zijn.” Welnu, twee van hen ziet u hier. Het zijn Caridad (48) en Reimundo (54) uit Camagüey. Reimundo werd dertien jaar geleden blind door een ooginfectie. Daardoor moest hij zijn baan als tuinman opgeven. Zijn vrouw Caridad was bibliothecaresse, maar ze verloor haar baan acht jaar geleden toen ook haar ogen verslechterden. Ze is nu bijna blind. Sindsdien baant het kinderloos gebleven echtpaar zich een weg door het leven. Dat betekent: iedere dag eropuit om als straatventers wat bij te verdienen. Nu is de straat wel de laatste plek die je een blinde gunt, maar van het uitkerinkje dat de staat de twee geeft kunnen ze niet leven: 1200 peso. „Dat is net genoeg voor een flesje olie.”

Daarom zijn ze maar wát blij met de bezoekjes van ds. Marcos Santiago, voorganger in de gemeente waarvan ook zij deel uitmaken. Bijna onopgemerkt gaat er dan altijd wel een zakje etenswaar van de ene in de andere hand. En er gebeurde meer. Zo metselden gemeenteleden een optrekje in elkaar waardoor er voor het paar een eind kwam aan een leven als daklozen. „Er ontbreekt nog een toilet”, laat ds. Santiago weten, „en de vloer is nog van aangestampte aarde.”

Toch zie ik niet wat ik had verwacht: sombere gezichten. In plaats daarvan staan daar twee blijmoedige mensen. Caridad en Reimundo zorgen later voor nog een verrassing. Op zondag zie ik hen tijdens de kerkdienst voor in de kerk. Samen zingend van hun Heere. Inderdaad, juist zoiets moet je een beetje meebeleven, want woorden schieten hier tekort.