Zo verging het mij in ieder geval. De crisis waarin het gezin zich bevindt, tekent zich af in de blik van moeder Virgen (39) en in de gestaltes van haar dochters Paula (12) en Anna (4) en de zoons Samuel (7) en Pablo (10). Ze wonen in Holguin, Oost-Cuba, en na het korte bezoek dat ik hun bracht, klonk het bij mij langdurig als een echo: dáárom! En om iets daarvan ook bij u teweeg te brengen, figureren dochter Paula en zoon Pablo in het actievignet. Ze zullen ons bij alle verhalen vergezellen.

Dagelijks eten is voor miljoenen Cubanen geen vanzelfsprekendheid. Ik wist het uit de tabellen. Ik zag het aan de lange rijen voor staatswinkels, waar tot ’s avonds laat mensen wachten voor rijst en bonen. Al jaren is voedsel in Cuba op de bon (onder het motto ”de staat zorgt voor u”) en daarom loopt iedereen met een ”libreta” –bonnenboekje– richting die winkels. Om vervolgens teleurgesteld te vertrekken omdat de schappen leeg zijn. Cuba een communistische heilstaat? Het is een leugen die vaders en moeders dagelijks bevestigd zien. Om monden toch gevoed te krijgen rest de zwarte markt, maar wat daar verkocht wordt is onbetaalbaar. Daarom kwam ik ze tegen op straat: moeders die met hun boodschappentas in de hand van hot naar her snellen om voor die dag toch nog wat eten bij elkaar te scharrelen.

„De armoede is groot, de dienstbaarheid vanuit de lokale kerken ook. Daar kunnen wij van leren…” - André Kroneman, bureaumanager Bijzondere Noden

Wie ik ook tegenkwam in Holguin? Ds. Angel en zijn vrouw Sara. Het predikantsechtpaar is van dezelfde kerk als die waartoe Virgen en haar man behoren. Toegegeven, het was wennen om een dominee te zien sjouwen met tassen met rijst en bonen. En hem van het ene naar het andere huisje te zien gaan om die boodschappen achter te laten. Maar precies dát is wat ds. Angel en zijn vrouw doen en wat er gebeurt vanuit zeven andere kerken in Cuba. Geen luidruchtige campagne vol loze beloften. Maar in stilte gezinnen langsgaan met wat eten. Het gebeurt bij gebrek aan geld nog te weinig en niet langdurig genoeg. Daarom is het een van de projecten die de RD-actie steunt: voedselhulp. Om de bitterheid jegens het regime om te buigen in grote dankbaarheid tegenover God: „Hij zorgt wel voor ons.”