Half zes, had voorzitter van de organisatie Jan de Boer gezegd, dan zullen de eerste mensen al wel voor de kerk staan. Terwijl de avond om half acht begint? Zijn mensen echt bereid om twee uur van tevoren te komen om maar een goed plekje te hebben? Ja, wel met Zingen in de Zomer op Urk, blijkt deze snikhete woensdag.

Even over half zes staan niet enkelen, niet tientallen, maar al zeker honderd à tweehonderd mensen te wachten voor de Bethelkerk, in de oude dorpskern. De ruimte tussen de dranghekken, die voor de gelegenheid op het plein voor de kerk zijn neergezet, is al helemaal vol.

Pal voor de deur zit een rijtje, vijf vrouwen en een man, op klapstoeltjes. De rest staat. De een leest een boek, een ander maakt een kruiswoordpuzzel. Maar vooral wordt er gepraat en gelachen. En zo nu en dan spontaan gezongen, a capella. Geen smartphones te bekennen in deze rij. Om vijf uur was ze er al, vertelt Geeske uit Ens, zo’n 15 kilometer van Urk. Tweeënhalf uur voor aanvang van de avond. Voor een mooi plekje heeft ze het wachten wel over. „Ik wil graag bovenin, recht voor het koor.” De vrouw is verzot op deze zangavonden. „Ik ben denk ik een keer of twintig geweest. Waar vind je dit nog, dat mensen rijen dik staan?”

Familiegevoel

De sfeer, de saamhorigheid, het familiegevoel, het zijn volgens Jan de Boer ingrediënten voor het succes van Zingen in de Zomer. Het concept is simpel: veel samenzang, wat koorzang en een bondige meditatie door een Urker predikant. De liederen op het programma zijn bekend, vaak al oud. Brood- en banketbakker De Boer is sinds 2014  voorzitter van het evenement. In dat jaar nam hij het stokje over van zijn vader, toen die overleed. De opa van De Boer stond in 1976 aan de wieg van de avonden, die destijds begonnen als evangelisatieproject.

Nieuws in beeld

De Bethelkerk is tot de laatste plaats gevuld. beeld Freddy Schinkel

Urker Mannenkoor Hallelujah met dirigent Bert Moll. beeld Freddy Schinkel

Urker Mannenkoor Hallelujah. Pianist is Hendrik van Veen. beeld Freddy Schinkel

Voorzitter Jan de Boer verzorgt de opening en sluiting. beeld Freddy Schinkel

Ook het kerkje aan de zee zit vol. Hier kunnen mensen via een liveverbinding meekijken. beeld Freddy Schinkel

Ook vandaag de dag nog komen er mensen die op zondag niet meer in de kerk te vinden zijn, naar Urk om te zingen, zegt De Boer. Daarnaast zijn er mensen uit delen van het land waar kerken in de afgelopen decennia leegstroomden. „Pas waren er bezoekers uit Appingedam die nog met 25 man in de kerk zitten. Hier kunnen ze weer uit volle borst de psalmen en mooie liederen zingen. Voor hen is Zingen in de Zomer misschien wel een stukje nostalgie.”

Zelf krijgt De Boer ook nog altijd „rillingen” als een volle kerk –met ruimte voor 1100 man– een lied als ”Lichtstad met uw paar’len poorten” aanheft, zegt hij. „Als dat orgel inzet, moet je gewoon meedoen. Dat komt van top tot teen binnen.”

„Als dat orgel inzet, moet je gewoon meedoen” - Jan de Boer, voorzitter Zingen in de Zomer

Kippenvel

Daar zijn de vaste bezoekers die voor de kerk staan te wachten het helemaal mee eens. Zoals Cocky van Slooten uit Huizen. Ze heeft vaak kippenvel tijdens het zingen, zegt ze. „Het is geweldig dat we samen de Heere mogen prijzen. Dan heeft de duivel geen grip.” Veel liederen hebben een rijke inhoud, vindt ze. „Zoals ”Een toekomst vol van hoop” of ”Avondzang” van het koor Eiland Urk. Zing je zo’n lied met je hart, dan komt de vraag naar je toe of je bereid bent. Daar kun je niet omheen.”

Voor Derk van Dijk uit Zuidlaren, eveneens vooraan in de rij, is het zingen een vorm van het geloof belijden. De eerste keer dat hij aanwezig was in Urk was hij meteen verkocht, vertelt hij. Dit jaar hoopt hij alle acht de keren present te zijn. „Bij een lied als ”Ruwe stormen mogen woeden” voel je je opgenomen door het geluid van de samenzang. Dat komt wel binnen.”

„Bij een lied als Ruwe stormen mogen woeden voel je je opgenomen door het geluid” - Derk van Dijk, bezoeker Zingen in de Zomer

Rond zes uur sluiten Jaap en Geertje Hosters achteraan aan. De rij loopt inmiddels tot de zijkant van de kerk. Desondanks heeft het echtpaar uit Swifterbant goede hoop op een plekje. „Mits er geen voordringers zijn, die als de deuren opengaan er nog snel tussenschuiven.” Al een paar keer visten de Hosters achter het net. „Dan moesten we vanuit het Kerkje aan de Zee, hier een paar honderd meter vandaan, meekijken op een scherm. Maar daar hadden wij geen zin in. Dan maar terug naar huis.”

Kleine kinderen

Om 18.25 uur gaan de deuren van de kerk open en zwermt de wachtende menigte –ouderen, tieners, gezinnen met kleine kinderen– naar binnen. In vier minuten tijd is het beneden tot aan de laatste plek bezet. Even later is dat ook het geval met de galerij en moeten mensen teleurgesteld worden: ze zullen in het Kerkje aan de zee mee moeten kijken via een liveverbinding. Het echtpaar Hosters heeft wel een plekje weten te bemachtigen. Geeske uit Ens is niet voor niets vroeg gekomen, ze zit waar ze wilde zitten: bovenaan, recht voor het koor.

Dan is het in de niet al te koele kerk nóg bijna een uur tot half acht. Om kwart over zeven begint het orgel te spelen en stopt het geroezemoes. Met het voorspel wordt direct meegezongen. Als om half acht het koor Hallelujah erbij komt, begint de avond écht. Daverend klinkt het: ”Ik wil zingen van mijn Heiland”.