Arie Balkenende is directeur van een accountantskantoor. Zijn christen-zijn draagt hij uit door te proberen een voorbeeld te zijn. „Op een nette, goede en soms leuke manier.”
Balkenende (59) werkt al sinds begin jaren tachtig bij Van Wezel Accountants in Rijnsburg. De uit Lisse afkomstige accountant is door de vorige eigenaar in dienst genomen en opgeleid. Hij is hem nog steeds dankbaar voor de wijze waarop hij werd begeleid. „Toen ik begon was ik een jongetje van de gestampte pot. Van Wezel heeft me gevormd, me kansen geboden en me stapje voor stapje naar mijn huidige positie geleid.”
Het bedrijf in de Duin- en Bollenstreek telt tachtig werknemers en investeert graag in jonge mensen. „Die bieden we de kans om zich te ontwikkelen”, vertelt Balkenende. Bijzonder is dat het bedrijf aantrekkingskracht heeft op aankomende accountants. „Het lukt ons aardig om het personeelsbestand op peil te houden.” Een bewijs hiervoor vormt de komst van zeven nieuwelingen binnenkort. Zes onder contract en een voor een stage.
Balkenende verlangt van zijn collega’s netheid en verantwoordelijkheid. „Men dient er correct uit te zien en een visitekaartje te zijn richting de klanten. Ik houd onze mensen voor dat ze klanten behandelen zoals ze zelf behandeld willen worden. ” Om de correcte uitstraling op peil te houden, wordt het bedrijfspand van binnen en van buiten regelmatig opgeknapt en aangekleed.
Tatoeages
Zorgelijk noemt Balkenende de ontwikkeling van het zetten van tatoeages. „Maar toen ik in het ziekenhuis lag, ben ik nog nooit zo goed geholpen als door een verpleger die vol zat met tatoeages. We moeten oppassen om mensen op uiterlijkheden te be- en veroordelen.”
Van thuiswerken is hij geen voorstander. „Voor het teamgevoel is aanwezigheid op kantoor beter. Bovendien geven kantoortijden structuur en dat is zeker voor jonge collega’s niet onbelangrijk.” Meeleven van het personeel met collega’s en klanten vindt de directeur belangrijk. „Een felicitatie of condoleance aan iemand in je omgeving kun je niet met een appje afdoen.”
De bij de gereformeerde gemeente van Lisse aangesloten accountant wil zich niet als een evangelist gedragen. Hij voelt zich koopman, geen dominee. „Ik probeer, met alle gebrek, in mijn handelen te tonen waar ik voor sta, als een voorbeeld. Die belofte heb ik gedaan tijdens mijn belijdenis en opnieuw tijdens de doop van onze kinderen. Als je alles optelt, mislukt dat natuurlijk aan alle kanten.”
Ik-maatschappij
Hij probeert niet om van Van Wezel een christelijke onderneming te maken. „Een aantal werknemers komt uit Katwijk of directe omgeving, maar anderen begrijpen soms niet waar je het over hebt. Bovendien: een christelijk bedrijf bestaat niet, een christelijke ondernemer wel.”
Hij houdt zijn collega’s voor dat het goed is om rust te nemen, het werk los te laten en met familie of gezin bezig te zijn. „Dat betekent geen bezigheden voor het bedrijf op zondag en liever ook niet op zaterdag. Er wordt hier de hele week keihard gewerkt en dan is rust onmisbaar.”
Op meerdere momenten houdt Balkenende de werknemers van Van Wezel voor hoe belangrijk het is om naast het werk een of meer vrijwillige taken te verrichten. „Dan draag je bij aan de maatschappij. Je wordt er vooral ook zelf veel rijker van. Dat beseffen mensen te weinig. We leven helaas in een ik-maatschappij.”
Zelf is hij onder andere als commissaris betrokken bij een sociaal werkbedrijf –„dat soort bedrijven zijn de pareltjes van onze maatschappij”– en bij een netwerk van regio-ondernemers voor Woord en Daad. Van Wezel Accountants steunt projecten van uiteenlopende aard. „Lokaal en landelijk”, weet Balkenende.
Berechja
Gesprekken over geloof ontspinnen zich op de werkvloer niet gemakkelijk, is zijn ervaring. „De mooiste momenten zijn er vaak in een ontspannen setting. Als je het niet verwacht. Niet op kantoor, maar juist daarbuiten. Dat hoeft niet altijd diepgravend te zijn, maar dan merk je dat mensen die aangeven niet in een God of de schepping te geloven, toch hun vragen hebben.”
Hetzelfde gebeurt bij klanten. „Ik raakte eens aan de praat met iemand die Berechja heette. Toen begon ik over Zacharia en Iddo. Hij vroeg verrast hoe ik dat wist. Berechja bleek Jehovah’s getuige te zijn. Ook maakte ik mee dat een zakelijke bijeenkomst begon met gebed. Dat was heel bijzonder.”
Is bijna veertig jaar bij één bedrijf niet erg lang? Balkenende: „Dat is het, maar ik heb nooit spijt gehad dat ik altijd aan boord ben gebleven. Het is fascinerend om daarop terug te kijken. In dankbaarheid, omdat mijn vrouw mij daartoe de kans heeft gegeven en het meest omdat er een God in de hemel is Die alles bestuurt.”
