De rechtbank rekent het S. ernstig aan dat hij „op grote schaal” en drie jaar lang per post pakketjes met het zelfmoordmiddel verstuurde. „U stelde geen vragen en leverde desgewenst”, zei de voorzitter. „U bent geen arts en niet gerechtigd dit middel te verstrekken.” Volgens de rechter heeft S. „het recht in eigen hand genomen”.

Tegen de 30-jarige Eindhovenaar was vier jaar cel geëist, het maximaal mogelijke. De rechtbank weegt echter in het voordeel van S. mee dat hij verminderd toerekeningsvatbaar is en er niet op uit was om veel geld verdienen door het middel te verstrekken.

Desondanks wil de rechtbank „aan iedereen duidelijk maken dat dit niet straffeloos kan”. „U bent behulpzaam geweest bij de dood van tien mensen en dat kan in potentie nog met een factor 160 toenemen”, zei de voorzitter tegen S. „In de samenleving is een grote hoeveelheid dodelijk middel aanwezig.” De omvang van de zaak is „enorm”, benadrukte hij.

S. kampte met overgewicht en overwoog eerder zelf een einde aan zijn eigen leven te maken. Hij was zich gaan verdiepen in zelfmoordmogelijkheden. Tijdens de behandeling van de zaak had hij gezegd dat hij mensen wilde helpen op een humane manier te sterven. Hij vindt - en vele ook in de rechtbank aanwezige sympathisanten met hem - dat iedereen recht heeft op zelfbeschikking. De rechter zei zich bewust te zijn van de maatschappelijke discussie hierover. Echter: „Vragen hierover moeten niet in de rechtbank maar in de samenleving besproken worden. Wetten moeten nageleefd worden, ook door mensen die hun mening niet in de wet terugvinden.”

De Eindhovenaar was zich ervan bewust dat hij strafbaar handelde. Mensen die hij de pakketjes stuurde, vroeg hij alle correspondentie erover te wissen en het middel in een andere verpakking te doen.

Het is voor het eerst dat iemand is vervolgd en veroordeeld voor het verstrekken van dit middel. Het bezit van middel X is overigens niet strafbaar.