Dit artikel is partnercontent.
Blinde Meindert wordt weer gezien
Ik steek mijn hand uit om me voor te stellen, maar krijg geen reactie. Wat verontwaardigd vraag ik aan hem of ik geen hand meer krijg. Ik ben bij de weekopening van de circa 25 vrijwilligers en medewerkers van Waypoint Urk, onderdeel van Tot Heil des Volks. Daar zit van alles tussen: van taakstraffers tot reclassering, dagbesteders en vrijwilligers. Ze heten allemaal medewerkers. Dat is wel mooi, denk ik, maar dus ook een grote verscheidenheid. Ik houd al rekening met een niet standaard antwoord van degene aan wie ik me voorstel. Maar hij zegt: ‘Sorry, ik ben blind.’ Meteen verontschuldig ik me dat ik dat niet wist. Dan deelt hij zijn verhaal. Meindert heeft een netvliesaandoening gekregen en is nu inmiddels 16 jaar blind. Hij is getrouwd, heeft vier kinderen en was altijd elektro-technicus. Hij belandde in de ziektewet, daarna in de WAO en werd nergens meer aangenomen.
Thuiskomen
Totdat hij zich Waypoint kon herinneren, de kringloop en dagbesteding plek op Urk. Hij meldde zich daar en werd met open armen ontvangen. ‘Het voelde als thuiskomen’. Hij is zo dankbaar dat hij hier vier dagen mag werken. Toen hij nog niet blind was, kwam hij hier ook geregeld dus hij weet nog waar alles staat. Hij heeft een goed geheugen.
Nu werk hij op de elektro-afdeling samen met z’n maatje, die hem af en toe even helpt. Hij repareert weer elektrische apparaten en zelfs lampen. Hij kan met zijn handen voelen hoeveel Watt het is. Led verlichting testen is nog even een uitdaging, want dat geeft geen warmte.
Gezien worden
Hij is opgewekt en dankbaar en voelt zich weer gewaardeerd. Blinde Meindert, die nu weer gezien wordt. Met zijn opgewekte humeur is hij een zegen en voorbeeld voor vele anderen die daar werken. Een van de voorbeelden van mensen die we een thuis mogen geven en ons zoveel terug geeft, zegt de manager André.