Er ligt een kracht en een verhevenheid in deze bewijsgrond die wel het hardste en gevoellooste hart mocht verbreken. Het is alsof God zei, zoals Hij elders spreekt: „Kom, laat ons richten!” U zegt dat u vele uitmuntende deugden bezit, dat u goede en beminnelijke eigenschappen hebt. U zegt dat kinder- en ouderliefde de eerste plaats in uw hart innemen, dat braafheid en onbevlekte eerlijkheid in uw boezem wonen.

Ontken Ik dit? Zal Ik de heerlijkheid van het eigen werk van Mijn handen, dat zo schoon is, zelfs al is het besmet, gering schatten? Nee, het is alles waar: „De zoon eert zijn vader, de knecht is getrouw aan zijn heer. Dit alles is schoon, wanneer Ik alleen de aardse betrekking gadesla. Maar dit is het juist wat de gehele ontaarding van alle hemelse betrekking aanduidt; want: „Ben Ik dan een Vader, waar is Mijn eer? En ben Ik een Heere, waar is Mijn vreze? zegt de HEERE der heirscharen tot u.” Ik zie dat u uw aardse vaders eert en getrouw uw aardse meesters dient, maar dit is het juist wat Mij bewijst dat Ik uitgezon­derd ben. Ik zie dat er op de hele aarde geen vader meer ontbloot is van de liefde van zijn kinderen dan Ik, dat er geen meester onder de hemel meer beroofd is van de eer en dienst van zijn knechten dan Ik.

_Robert Murray M’Cheyne,
predikant te Dundee

(”Leerredenen”, 1862)_