Corine Bruggink - 13 mrt 2009 09:31 - Gewijzigd: 13 mrt 2009 09:31

„Toen zag ik mijn vriendin. Ze lag naast de deur. Dood.”

Je vriendin voor je ogen zien sterven. Vermoord door een 17-jarige oud-scholier. Het overkwam Nadja, een 14-jarige leerlinge van de Albertvilleschool in het Duitse Winnenden. De plaats waar Tim Kretschmer zestien mensen koelbloedig van het leven beroofde.

Woensdagmorgen om halfacht startten de lessen op de Duitse havo. Krap twee uur later volgden de verschrikkelijkste minuten uit Nadja’s leven. „Tijdens de scheikundeles rond halftien hoorde ik schoten op de gang. Iemand kwam binnen en riep dat we de deur moesten sluiten. We doken weg achter een kast.”

Duitse scholieren rouwen na het bloedbad.

Op dat moment was Tim Kretschmer, een ex-scholier die vorig jaar zijn diploma haalde, al begonnen met zijn wraak-actie. Gewapend met een pistool van zijn vader en honderden stuks munitie bezocht hij zijn oude school. Zijn doel: de klassen 9c en 10d, vergelijkbaar met de derde en de vierde klas van de middelbare school in Nederland.

In het klaslokaal van Nadja brak paniek uit. „Iedereen begon te huilen. Tegelijk schoot door me heen dat we stil moesten zijn, omdat we anders de aandacht van de moordenaar zouden trekken.”

Ondertussen schoot Kretschmer elders in het gebouw zijn pistool leeg op weerloze slachtoffers. De opgesloten klas in het scheikundelokaal werd uit zijn lijden verlost door een lerares. Nadja: „Eerst dachten we dat het de moordenaar was, die met ons kwam afrekenen. Ik was ervan overtuigd dat het voorbij was. Nu kan ik alles nog navertellen. Mijn beste vriendin niet. Hij heeft haar vermoord.”

Ook Patrick (15) overleeft de schietpartij. „We hadden Duits toen Tim, de moordenaar, plotseling binnenkwam. Helemaal in het zwart en zwaar bewapend. Ik dacht eerst nog dat het een stunt was. Toen begon hij te schieten. Hij zei niks, maar schoot alleen.”

Patrick beschrijft het lugubere scenario: „Tim schoot lukraak. Maar naast me zag ik klasgenoten in elkaar zakken. Met twee anderen kantelde ik een tafel om. Daaronder zochten we dekking. Plotseling merkte ik dat ik geraakt werd. In mijn rug, arm en wang. Toen werd het stil. Plotsklaps was hij weer weg. Zo snel als we konden, hebben we de deur van de klas gebarricadeerd. Daarna zag ik mijn vriendinnetje Chantal. Ze lag naast de deur. Dood.”