Geplaatst:14 mei 2008 11:48 - Gewijzigd: 14 mei 2008 11:48

Hoop voor de toekomst van Ethiopië

Vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes werden uitgekozen om als Young Ambassador van Woord en Daad naar Ethiopië te gaan. Het doel van de reis is om om mensen bekend te maken met het werk van Woord en Daad, zodat hierdoor bewustwording rondom ontwikkelingswerk ontstaat. Janine Hoekman maakte voor Yord een verslag.

Alle Young Ambassadors en begeleiders.

Terug in de tijd

Onze tijd in Ethiopië is heel erg snel gegaan. Voordat we het wisten waren we weer in Nederland en dat was echt weer even wennen.

Het mooiste van de reis vond ik wel de reis naar Dessie. We reden 12 uur lang door een betoverende natuur. Prachtige bergen met diepe valleien met brede droogliggende rivierbeddingen, uitgesleten door de erosie.

Af en toe passeerden we wat hutjes van klei met een strodak, kleine boerderijtjes of een dorpje. Soms moesten we remmen voor een aantal koeien die door de slavendrijver, meestal een kind, over de hobbelige weg gestuurd werden. De bus liet het stof van de weg hoog opwaaien en de lucht was strakblauw met een brandende zon. Langs dat weg zagen we kamelen en bepakte ezeltjes lopen en soms zagen we een hele poos geen teken van leven. Op de kleine akkertjes zag je een enkeling ploegen. Dat ging echt nog zoals heel vroeger: twee ossen die een ploeg trokken. De ossen werden door de boer aangedreven met een stok.

Groepscultuur

Je ziet wel duidelijke verschillen tussen de mensen van het platteland en de mensen in de stad. Op het platteland is de kleding nog heel traditioneel. Lange, kleurige gewaden en de meeste mensen lopen op blote voeten. In de stad zie je ook veel mensen in westerse kleding.

Janine, Eline, Antonie en Martin met kinderen van de school van Hope Enterprises.

Op het platteland zijn de meeste mensen boer en moeten hard werken om rond te komen, voorzover je van rondkomen kan praten. Boer zijn is een hard bestaan in Ethiopië. De kinderen zorgen voor de koeien en laten ze de hele dag door grazen.

In de stad zie je heel veel mensen die gewoon maar een beetje bij elkaar zitten, het lijkt alsof ze helemaal niks uitvoeren. Natuurlijk is dat niet helemaal waar, maar het is wel zo dat het er vaak heel relaxt aan toe gaat. Ze zitten zomaar op straat bij elkaar in groepjes en praten wat of hangen rond. Wij als Nederlanders zijn dat helemaal niet gewend en krijgen snel de neiging om te denken: ga nou eens wat doen joh! De Ethiopiërs hebben een groepscultuur. Ze zijn heel sterk van elkaar afhankelijk en doen heel veel met en voor elkaar. In Nederland zijn we juist heel individualistisch en gestructureerd. Alles wordt gepland en het zakenleven is hard. Dat mist Ethiopië, terwijl die dingen juist nodig zijn voor een goede welvaart. De armoede ligt dus o.a. ook voor een deel aan de mentaliteit van de bevolking.

Blij met eten

Het indrukwekkendst van ons verblijf in Ethiopië vond ik het eten uitdelen in het voedingscentrum. Hope heeft in Addis Abeba, de hoofdstad waar wij dus voor een groot deel van de tijd verbleven, een voedingscentrum opgericht.

Eline, Elizabeth en Janine met een kindje uit een sloppenwijk.

’s Morgens komen daar zo’n 350 kinderen om een maaltijd. Wij mochten helpen om die maaltijden uit te delen. Het was echt heel mooi om zoveel kinderen blij te maken met een maaltijd. De meeste lachten dankbaar naar je en waren, ondanks hun armoedige bestaan, vrolijk.

’s Middags mochten we opnieuw maaltijden uitdelen. Dit keer niet aan kinderen maar aan oude mensen die op straat leven. Dat was een groot verschil met de kindjes die we ’s morgens hadden gezien! De mensen waren oud en vertoonden allerlei gebreken, die er soms afschrikwekkend uitzagen. Ze sloften naar het luik, pakten het eten van je aan en keken je aan met een blik alsof ze bang waren dat je weer af zou pakken. In tegenstelling tot de lawaaierige kinderen die ochtend, aten de meeste in stilte en verlieten dan lusteloos en moeizaam het centrum. Erg om te zien hoe deze mensen op hun einde wachtten! Je beseft dan wel dat je heel blij moet zijn dat je zelf zoveel hebt.

Janine met een kindje uit de sloppenwijk.

Ontzettend rijk

Onze reis is enorm leerzaam geweest voor ons. Je leert omgaan met een andere cultuur en mensen met hele andere gewoontes. Het was ook heel bijzonder om te merken dat veel mensen hoop hebben voor de toekomst van Ethiopië. Ze verliezen niet de moed bij het zien van bepaalde omstandigheden, maar zien de positieve punten. Door deze reis wordt je even stil gezet en leer je te zien dat je zelf ontzettend rijk bent!