Geplaatst:26 sep 2007 14:29 - Gewijzigd: 26 sep 2007 14:29

Vijf Young Ambassadors naar India

Deze zomer hebben wij, 5 Young Ambassadors van de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap te Apeldoorn, in samenwerking met Stichting Woord en Daad, een jongerenreis van 2 weken naar India gemaakt. En nu willen we er graag wat over vertellen.

Wij hebben een geweldige tijd gehad, en denken er met veel plezier aan terug. Het was een grote belevenis en een hele ervaring om de sfeer in India mee te maken. Het doel van de reis was kijken wat Word en Deed in India doet. Wij hebben verschillende projecten bezocht rond Hyderabad, de plaats waar ons verblijf was.

V.l.n.r. Rodé, Hilde, Alinda, mw. Lock, Edwin en rechts onderaan Paulien

’We sliepen in een guesthouse naast de Word and Deed school, net buiten Hyderabad. Die school bestond uit 3 gele gebouwen. Een gebouw voor de kleuters en 2 voor de hogere groepen. Het was een hele gezellige school met allemaal sociale Indiase kinderen die steeds rond je hingen. Je hoefde maar even langs ze te lopen of je werd al aangevallen door honderden vragen; ”What’s your name?”

Ook bezochten we de dorpjes Bethesda en Canaän. Daar bouwde Word and Deed huizen en gebouwen om mensen te helpen; zieke mensen zoals leprapatiënten, mannen en vrouwen die geen werk konden krijgen, straatkinderen en kinderen uit de arbeid. Iedereen werd geholpen en de kinderen werden naar school gebracht en daar opgevoed.

In een klas in de Word and Deed Educational Academy school in Hyderabad.

We hebben ook een paar dagen gewinkeld in Hyderabad. Daar moesten we over hele drukke straten rennen, tussen de riksja’s, fietsen en mensen door. Snel renden we een winkeltje in waar we van alles konden kopen zoals armbanden en Indiase kleding. We hadden wel bescherming nodig van vertrouwde Indiërs die de weg wisten, anders konden we misschien wel aangevallen worden.

Op de 2e zaterdag was er een bomaanslag gepleegd op een theater in Hyderabad. Gelukkig was het 15 kilometer weg van ons, we hebben er niks van gemerkt. Het was wel spannend om in zo’n situatie daar te zijn, want die dag erna waren de scholen en de winkels allemaal dicht, en we mochten niet weg met de auto. Het was een soort dag van rouw.

We werden goed behandeld door al de Indiërs. Als we iets per ongeluk op de grond lieten vallen, dan werd het al voor ons opgeraapt. We konden ook niet met de benen over elkaar zitten, want dan kon iemand je voetzool zien, en dat was niet netjes.

Rodé de Ruiter uit Emst