Een tikje ontsteld kijkt de oude vrouw achter de rollator naar de vrijwel lege schappen in de groente- en fruithoek in de Boni in Hattem. „Het is hier helemaal leeg. Dit gaat te ver”, zucht ze dinsdagmiddag rond een uur of vier. De vrouw heeft een zak sinaasappelen op haar looprek gelegd.

Vervelend

Bananen, per kilo 1,29 euro. Kinderbananen, 1,39 per zak. Perssinaasappels, 2,89 per net. De prijzen zijn op geel-witte bordjes overduidelijk aangeven. Maar de producten ontbreken. Zwarte schalen zijn zo leeg als wat.

Dat boze boeren sinds maandag het distributiecentrum van de Boni in Nijkerk met hun tractoren blokkeren, treft bijvoorbeeld het filiaal in Hattem vrijwel meteen. „Dit is vervelend, al snap ik de boeren”, zegt de Hattemse filiaalmanager temidden van de lege schappen. Hij wil niet over de problemen uitweiden.

„Alles is leeg. Al heb ik nog het laatste zakje boerensoepgroenten kunnen krijgen”, lacht Dinie Brandsma bij de ingang van de supermarkt. Er ontspint zich een gesprek over de voedselketen. „Aan de ene kant snap ik dat boeren protesteren, anderzijds hebben ze de zaken laten versloffen. Ze werden de afgelopen jaren groter en groter.”

Haar buurman Hans Wijnen: „Supermarkten knijpen boeren uit. Als boeren 20 cent per liter melk meer krijgen, hoeven ze niet zo groot te worden.”

Lees ook

Lopen de boerenprotesten uit de hand?

Hans Wijnen: „De waarheid zal wel in het midden liggen.” Hij wijst erop dat nogal wat voedsel van de andere kant van de wereld wordt geïmporteerd. „We halen de peultjes uit Colombia, omdat ze daar misschien 2 cent per kilo goedkoper zijn. Het transport van die voedingsmiddelen betekent ook stikstofuitstoot. Die rariteiten zouden moeten stoppen.”

Bloemkool

Wijnen voelde maandag al nattigheid en heeft toen wat bloemkool ingeslagen. En zonder een paar dagen groente zegt hij zich ook wel te redden. „Ik heb jaren gekampeerd. We kunnen toch allicht wat in elkaar flansen. Wat eieren, een beetje bloem, ik maak er wat van.”

Klanten die deze dinsdagmiddag de Boni verlaten, hebben doorgaans begrip voor de –geweldloze– protestacties van de boeren. Al klinkt ook wel gefoeter. „Er is niks. Ik baal hiervan”, zegt Toeti Diatta (53). Ze woont vlakbij de Boni in Hattem. „Ik wilde bananen en snoeptomaten kopen. Maar die zijn dus niet beschikbaar. Ik hoop dat die blokkade niet te lang duurt.”

Annemarie van Norel vindt dat het blokkeren van distributiecentra „een beetje ver” gaat, al zegt zij de zorgen van de boeren te snappen. Er zou bloemkool op tafel moeten staan. Maar helaas. „Ik heb nu maar wat potten doperwtjes gekocht.”

De 32-jarige Jessica uit Nieuwleusen zit in hetzelfde schuitje, vertelt ze op het parkeerterrein van de Hattemse supermarkt. Er stond aardappelen met broccoli op het menu. Maar door de schaarste heeft ze de bakens verzet. „Pasta, met wat groente die ik nog in de vriezer had liggen.” En ook zij zegt: „Ik snap dat boeren staken, maar het is vervelend dat klanten daar last van hebben.”

Tomaten

Ondanks haar begrip voor zorgen van agrariërs vindt de 58-jarige Jolanda het blokkeren van distributiecentra „echt te ver gaat.” „Ziekenhuizen kunnen hier ook door worden gedupeerd. Dat vind ik heel triest.” Ze wilde bij de Boni bosuitjes en tomaten kopen, maar dat ging niet door. Dus schakelt ze over naar sla, aardappelkroketjes en vlees.

„Ze hadden geen bananen meer”, zegt Suzanne (55). Ze begeleidt mensen met een verstandelijke beperking. „Vanmorgen heb ik hier gekeken, en ook toen waren de bananen op.”

Dus moest ze de cliënten tijdens het fruitmoment wat anders aanbieden. „Ik had nog wat ander fruit. Ze konden kiezen tussen appels, sinaasappels en druiven.”

Uit de fietstas van Annet Hendriksen (50) prikt prei. „Die was er gisteren niet, maar nu wel.” Wat fruit betreft loopt het minder gesmeerd. „Dat was er gisteren niet en nu ook niet. Mijn man is naar de Aldi. Ik weet niet wat hij daar heeft kunnen krijgen.”