De Nederlandse regering heeft zich ten doel gesteld om in 2050 een volledig circulaire economie te hebben. Dat wil zeggen dat er een economisch en industrieel systeem moet komen waarin geen eindige grondstofvoorraden meer worden uitgeput en waarin reststoffen volledig hergebruikt worden in het systeem. Als tussendoelstelling is gesteld dat het gebruik van primaire abiotische grondstoffen, zoals grind, zout, ijzererts, aardgas en olie, in 2030 gehalveerd moet zijn.

De financiële sector kan als aanjager dienen van deze overstap. De werkgroep van het Platform voor Duurzame Financiering, waarvan DNB de voorzitter is en waar onder andere de Nederlandse Vereniging van Banken, Verbond van Verzekeraars en het ministerie van Financiën aan deelnemen, vindt daarom dat circulaire overwegingen in 2030 een volledig onderdeel moeten zijn in de beoordeling van financieringsaanvragen en investeringsbeslissingen.

In de huidige zogeheten lineaire economie, ofwel de wegwerpeconomie, worden de negatieve externe effecten, zoals schade aan het milieu, niet meegenomen in de prijs van producten en diensten. Dit zorgt ervoor dat de risico- en rendementsprofielen van circulaire bedrijfsmodellen nog niet goed begrepen en ingeschat worden door investeerders en ze doorgaans voorrang geven aan investeringen die niet gericht zijn op hergebruik.

Het risico dat bedrijven die blijven investeren onder de onhoudbare aanname van oneindige grondstoffen uiteindelijk ten onder zullen gaan moet volgens de werkgroep expliciet worden meegenomen in financieringsbeslissingen. Ook moet er meer ervaring worden opgedaan met de financiering van een bedrijf dat nadrukkelijk circulariteit nastreeft om meer inzicht te krijgen in hoe de risico’s en kansen gewogen moeten worden. De werkgroep roept de financiële sector dan ook op om samen te werken met klanten, overheden, regelgevers en toezichthouders.

Daarnaast dient passende financiering te worden ontwikkeld zodat circulaire bedrijven kunnen groeien naar de benodigde schaal om te voldoen aan investeringscriteria voor financiers in een latere fase, zoals banken en institutionele beleggers, om ervoor te zorgen dat circulaire financiering uiteindelijk de norm wordt.